Zevende Zondag van Pasen

Zevende Zondag van Pasen
in , , , ,

Beste mensen,

Vorige week zijn we vanuit ons bisdom met ruim 400 mensen naar Assisi geweest. Dit was werkelijk een hele mooie ervaring. Van de 400 waren er circa 100 van het kathedrale St. Bavokoor, de overige waren pelgrims uit alle delen van ons bisdom. Het aantal tieners en jongeren was circa 65, dus ook een heel mooi aantal.

Omdat Assisi niet groot is en het ook voor de contacten natuurlijk veel leuker is, waren we ingedeeld in groepen van circa 40 à 50 personen. Iedere groep had dan zo elke dag zijn eigen programma, wat de ene groep de ene dag deed, deed de andere groep vandaag. Zo was het toch mogelijk voor iedereen om op de belangrijke plaatsen te komen, zonder dat het daar dan te druk zou zijn.

Het mooiste is natuurlijk Assisi zelf. Het is een klein plaatsje op een berg, wat eigenlijk sinds de middeleeuwen niet zo veel veranderd is. Er zijn geen grote nieuwbouwwijken bijgekomen of wat dan ook. In dit plaatsje is een prachtige kerk waar in de crypte het graf is van de H. Franciscus, dit is werkelijk een hele fijne plek om wat te bidden of te mediteren. Boven deze crypte zitten nog twee basilieken: de onder-basiliek en de boven-basiliek. Beiden zijn heel mooi en ook in beide hebben we met de gehele groep een viering gehad. Het mooie was dan dat deze basilieken met onze 400 man/ vrouw mooi gevuld waren.

Bijna aan de andere kant van Assisi is dan de kerk van de H. Clara, in de crypte van deze kerk is zij begraven en in de bovenkerk hangt het kruis van San Damiano. Dit is het kruis waarbij de H. Franciscus toen hij hiervoor zat te bidden de woorden hoorden: “herstel mijn kerk”. in eerste instantie heeft hij dit heel concreet opgevat en inderdaad 3 kerkjes, waaronder dus het kerkje van San Damiano, hersteld, maar later is hij dit meer geestelijk op gaan vatten; om de hele Kerk op een juiste wijze te inspireren met zijn spiritualiteit van armoede, gebed en naastenliefde.

Het mooie van een bedevaart naar een plaats als Assisi (en enkele plaatsen erom heen) is, dat de hele bedevaart in het teken staat van deze heilige, de H. Franciscus en in iets mindere mate de H. Clara. Dat geeft een heel duidelijk thema aan de bedevaart, wat het heel anders maakt dan bijvoorbeeld een bedevaart naar Rome. Ook is het leuk dat het plaatsje dusdanig klein is dat je regelmatig weer mensen uit andere groepen tegenkomt, dat geeft een leuke saamhorigheid.

Wat mij denk ik wel het meest geïnspireerd heeft waren de tieners en de jongeren. Het enthousiasme en de spontaniteit van hen. Dit leidde er zelfs toe dat we in het vliegtuig terug nog luid Praise-liedjes hebben gezongen, de bemanning kon dit wel waarderen, enkele andere inzittenden iets minder. Ook gebeuren er bijzondere dingen op een dergelijk reis. Mensen die eigenlijk vrijwel zonder geloof meegaan, maar dan toch tijdens de reis geraakt worden en ook vele mensen die voor het eerst of sinds lange tijd zijn gaan biechten. Ja, ik denk dat de vruchten van zo’n reis heel groot zijn.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

r. Jeroen

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen

Hoop
Hoop

september 27, 2023