VERHEUGT U

johannes-de-doper-olvternood-heiloo-advent
in , , ,

De liturgie van deze derde zondag van de Advent staat in het teken van de vreugde. Daarom heet ze ook wel Zondag Gaudete. Wij worden van Godswege opgeroepen blij te zijn. Sterker nog: We krijgen de toezegging dat de vreugde wederzijds zal zijn. De eerste lezing uit de profeet Sefanja eindigt met de belofte dat God om ons zal jubelen van vreugde.

De vraag dringt zich natuurlijk meteen op: Is die vreugde wel reëel? Is er wel reden om blij te zijn? Kunnen wij mensen wel blij zijn te midden van de gebeurtenissen die dagelijks het nieuws bepalen? Kan God wel blij zijn als Hij ziet wat wij mensen, die toch geschapen zijn naar zijn beeld en gelijkenis, en door het Doopsel tot zijn kinderen zijn geworden, van zijn wondermooie schepping hebben gemaakt en nog steeds maken?

Ja, ook vandaag is er alle reden om ons van harte en met heel onze persoon te verheugen. Onze vreugde is immers geen oppervlakkige vreugde in uiterlijke zaken en gebeurtenissen, die weer voorbij gaan. Onze vreugde, ook in lijden en verdriet, ligt in de zekerheid dat God komt om ons te bevrijden van de lasten die op ons drukken, dat Hij komt om zijn wondermooie schepping in heel zijn luister te herstellen. Vol vreugde zien wij uit naar de viering van Kerstmis, wanneer wij de eerste komst van God zelf, 2018 jaar geleden in zijn Zoon Jezus, met miljoenen mensen wereldwijd vieren. In Hem komt God onder ons wonen om voor ons te zijn: de Weg, de Waarheid en het Leven. Kerstmis is niet voor niets een feest dat al eeuwenoud is, en altijd hetzelfde inhoudt, maar toch nooit saai wordt, of ouderwets. Het is niet aan een of andere modegril onderhevig, maar het blijft altijd en overal inspirerend en nieuw. Teken dat God met Jezus een nieuw begin heeft gemaakt, een nieuw Verbond heeft gesloten, dat ons het echte leven en geluk brengt, hier op aarde al bij wijze van voorproef, en ooit in de hemel voorgoed. En deze Jezus zal op het einde der tijden wederkomen om zijn werk te voltooien, dan niet meer als een klein, weerloos kind, maar in grote macht en heerlijkheid.

Het uitzien naar deze wederkomst vervult ons met vreugde. De wereld die wij zien gaat voorbij, en ook wijzelf gaan voorbij. Jezus’ woorden, zijn Kerk en zijn sacramenten gaan niet voorbij. Wij zijn bestemd om voor eeuwig te leven in het Koninkrijk van God, waar alle leed geleden is, alle tranen gedroogd, en ook de dood niet meer zal zijn. (Openb. 21,4) Bidden wij in het Onzevader niet: “Uw Rijk kome; Uw wil geschiede op aarde zoals in de hemel.”? Laten wij dan deze adventstijd opnieuw gehoor geven aan de oproep van Johannes de Doper om concreet tot inkeer te komen en te geloven in Degene die nà hem komt. Laten wij ons opnieuw bewust zijn van de grote schat van ons Doopsel, niet alleen met water, maar ook met de heilige Geest en met vuur.

Pater Gerard Wijers s.s.s., Amsterdam

Delen

Lid van de congregatie van Sacramentijnen is pater Wijers woonachtig in de in Amsterdam bij de Begijnhof en assisteert heel regelmatig op het heiligdom.

Nieuwste overwegingen