Man en vrouw schiep hij hen

adam-eva-man-en-vrouw-schiep-Hij-hen-Genesis
in ,

“Man en vrouw schiep hij hen” staat er in het eerste hoofdstuk van Genesis, het eerste boek van de Bijbel. Zeker we moeten Genesis niet lezen als een geschiedenisboek, alsof alles wat er in staat letterlijk zo gebeurd is, maar over dit stukje van Genesis is meen ik, sinds het ontstaan ervan, zo ongeveer 3000 jaar geleden, nog nooit enige discussie geweest. Tot het jaar 2017 dan.

In het jaar 2017 lijkt het plotseling niet meer zo duidelijk dat het menselijk ras uit twee soorten bestaat: mannetjes en vrouwtjes. Nee, het begint nu zo onduidelijk te worden dat instanties er eigenlijk niet meer naar durven vragen; misschien ziet u er wel uit als een man, maar voelt u zich vrouw, of omgekeerd. Nee beter om er niet naar te vragen, niet in de database te noteren als het niet strikt noodzakelijk is. Zo heeft de politiek deze week besloten.

Dat betekent dus dat als u voortaan een brief krijgt van een instantie, ze u niet meer aan zullen (kunnen) schrijven met dhr. of mw. maar waarschijnlijk botweg gelijk met uw voornaam of voorletter, of, nog erger, misschien alleen de achternaam. Van enige omgangsvormen zal geen sprake meer zijn.

Zijn er nog mensen die door hebben hoe zeer we als maatschappij toch aan het afdwalen zijn? Hoe zeer we de weg toch kwijt zijn? Het lijkt wel alsof iedereen dit normaal vindt. De mensen durven hun eigen ogen niet meer te vertrouwen. Vroeger als er een baby geboren werd, was het eerste wat geroepen werd: ‘Het is een jongetje’, of: ‘het is een meisje!’ En de vreugde was dan groot. Dat mag je dan voortaan niet meer gaan zeggen, want je weet toch nog niet hoe dit menswezentje zich later zal gaan ‘voelen’.

Beste mensen, zijn we nou helemaal gek geworden! Gaat er nou iemand opstaan om hier tegenin te gaan? Natuurlijk moeten we veel respect en aandacht hebben voor mensen die problemen met hun identiteit hebben, om wat voor reden dan ook, maar dat wil toch niet zeggen dat we niet meer gewoon kunnen zeggen wat we zien? We moeten de uitzondering toch niet leidend maken als regel voor alles en iedereen? Als er een bus met mensen is, mag de reisleider dan niet meer zeggen: ‘Kijkt u nu naar rechts’, omdat er misschien iemand in de bus zit die slechtziend is? Of de weerman (sorry: – mens) op tv: ‘Morgen is het lekker strandweer’, omdat er mensen zijn die nooit naar het strand kunnen? De maatschappij is totaal op een dwaalspoor geraakt, omdat ze de waarheid, in dit geval over de mens, niet meer aan wilt nemen.

Alles wordt fluïde, niets ligt meer vast. Hier zullen mensen niet mee om kunnen gaan, want ieder mens heeft een bepaalde houvast nodig. Zonder vaste bakens in het leven kan niemand leven. De wal zal het schip keren. Ik denk dat het voor ons katholieken, christenen, heel belangrijk is om ons duidelijk uit te spreken in deze tijd. Om houvast te bieden aan mensen die stuurloos, doelloos, zoekend zijn. God is uiteindelijk ons enig Houvast, en de waarheid van het Evangelie welke Jezus, Zijn Zoon ons geopenbaard heeft. Amen.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen