Heilige Monica en de heilige Augustinus
De afgelopen week hebben we twee hele mooie heiligen mogen vieren: de H. Augustinus op 28 augustus en de dag ervoor zijn moeder, de H. Monica. Ik ken niet veel voorbeelden van heiligen waarvan de zoon en zijn moeder zo samen gevierd worden, behalve dan natuurlijk de Zoon en zijn Moeder Maria.
Augustinus werd in het jaar 354 te Tagaste in Noord-Afrika geboren. Na een woelige jeugd en een bewogen studentenleven (sommige dingen lijken in ruim 1600 niet te veranderen) is hij in Milaan tot het geloof gekomen, o.a. door de prediking van de H. Ambrosius, de toenmalige bisschop van Milaan. Na terugkeer in zijn vaderland leidde hij een ascetisch leven en werd hij tot bisschop van Hippo gekozen. Vierendertig jaar lang was hij een voorbeeld voor zijn gelovigen die hij onderrichtte door zijn talrijke preken en geschriften. Hij stierf in het jaar 430 (vergl. Het Getijdenboek).
Waarom vieren we nu zijn moeder de dag ervoor? Omdat algemeen wordt aangenomen dat het o.a. door haar volhardend gebed Augustinus tot bekering is gekomen. Ze heeft “onder tranen” (idem) tot God gebeden voor haar zoon die zo van het goede pad was afgeweken, en uiteindelijk heeft God haar gebed (en vasten waarschijnlijk) verhoord. En zie wat er toen nog van hem geworden is; nog dagelijks wordt er uit zijn geschriften gelezen in én buiten de Kerk.
De H. Monica geeft ons in ieder geval het voorbeeld om te blijven vertrouwen op het gebed, het gebed van een moeder
Hoe vaak kom je als priester niet ouders tegen, vaak moeders, die het inderdaad heel moeilijk vinden dat hun kinderen niet meer gelovig zijn, althans niet praktiserend. Ze vragen zich af of ze iets fout hebben gedaan. Zijn ze te streng geweest voor hun kinderen, of juist te soepel? Ik weet het niet. Ik probeer de ouders, moeders dus vaak, meestal gerust te stellen dat ik vast geloof dat ze naar hun beste inschatting van dat moment getracht hebben het beste te doen en het geloof over te dragen, maar dat het ook gewoon een hele moeilijke tijd was en is. Er zijn vele invloeden buiten het gezin die de, ondertussen oud geworden, kinderen beïnvloeden. Al zijn er natuurlijk zeker factoren die helpen bij geloofsoverdracht binnen het gezin.
De H. Monica geeft ons in ieder geval het voorbeeld om te blijven vertrouwen op het gebed, het gebed van een moeder (en vader ook natuurlijk) voor haar (zijn) kind is heel krachtig. God is als een liefdevolle Vader (en Moeder) voor ons, zou hij niet luisteren naar het gebed van degenen aan wie hij de zorg voor zijn kinderen heeft toevertrouwd?
Ik ben ervan overtuigd dat ook het gebed van mijn ouders, en dan met name het Rozenkransgebed, heel belangrijk is geweest voor mijn bekering. Nou wil ik zeker niet beweren dat ik een H. Augustinus ben of zal worden, maar ik ben God en mijn ouders wel heel erg dankbaar. Houdt dus vol en blijf bidden en vertrouwen op uw gebed, voor God is niets onmogelijk.
Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons, speciaal voor onze kinderen en familieleden.
r. Jeroen
Rector Jeroen de Wit
Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.
De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.
In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”
Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.
Nieuwste overwegingen
Retrouvaille
oktober 01, 2023
Hoop
september 27, 2023
Het Kruis, een feest?
september 18, 2023