Blijde Verwachting

olv-ter-nood-heiloo-adventkaars
in , , , , ,

1e Zondag van Advent 2018

Met de Eerste zondag van de Advent die we vandaag mogen vieren is de Kerk weer in de periode beland van de Blijde Verwachting. De verwachting van de geboorte van het Kindje Jezus op 25 december, maar, als je de lezingen van deze zondag goed beluisterd, ook de verwachting van de wederkomst van de Heer, de Mensenzoon, op het einde der tijden. Hiermee omsluit het de gehele heilsgeschiedenis.

God is mens geworden, om ons te verlossen, om ons weer met Hem te verzoenen en na zijn Pasen en Tenhemelopneming verwachten we ook dat Hij eens zal wederkomen. Dan echter als een Rechtvaardige Rechter. Is dit dan ook een Blijde Verwachting? Ja, toch wel, als wij nu ons best doen om naar het Evangelie te leven en Jezus echt na te volgen, dan hoeven we niet bezorgd te zijn voor deze ontmoeting. Hij is immers een Barmhartige God.

Maar, wetende dat hij eens als een Rechtvaardige Rechter zal komen, stelt ons wel voor een opdracht. Enerzijds dus om zelf werkelijk ons best te doen om te proberen heilig te zijn, vlekkeloos voor Zijn aangezicht (al weten we ook dat we hierin te kort zullen schieten), en anderzijds, om anderen te vertellen van de verwachte wederkomst van de Heer.

Misschien schieten we hierin wel het meeste tekort. Om andere mensen over Jezus te vertellen. Want hoe kunnen andere mensen in Jezus geloven als ze niet van Hem hebben gehoord? En hoe kunnen mensen van Jezus horen als wij Hem niet verkondigen? (vgl. Rom. 10,14). Daar ligt onze belangrijkste taak, om te pas en te onpas te getuigen van Jezus. Jezus komt als Rechtvaardige Rechter, dat geldt voor iedereen, zowel gelovigen als ongelovigen. Maar als ongelovige is het heel wat moeilijker om naar Gods geboden te leven, dan als gelovige. Simpelweg omdat je de genade van het Doopsel mist, van het Woord en de andere sacramenten.

Laten wij dus niet moede worden altijd van Jezus te getuigen, in woorden en daden. Zodat Jezus het, bij zijn Wederkomst, ons niet aan kan rekenen als mensen niet van Hem gehoord hebben. En wij willen toch ook dat alle mensen gered worden?

De Advents- en Kersttijd is hier een mooie tijd voor. Juist omdat Jezus zich niet zo toont als een Rechtvaardige Rechter, maar als een lief Kindje in de kribbe. Een mooie tijd om mensen mee te vragen naar de kerk, een mooie tijd om mensen mee te vragen naar ons heiligdom.

Wie gaat ù deze week meevragen?

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen

 

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen