Was dat nou echt nodig?

Was dat nou echt nodig?
in

God geeft, God neemt, gezegend zij de naam van God… Dat weten we, en dus proberen we niet alleen het mooie, maar ook het moeilijke uit Gods hand te ontvangen. Maar soms vragen we ons toch af: ‘was dit nou écht nodig? Had het niet anders gekund?’

Tegelijkertijd weten we dat er niemand op aarde ooit zo geleden heeft of zo zal lijden als Onze Lieve Heer aan het Kruis. Dus kunnen we ons ook afvragen: had dát niet anders gekund?

Het antwoord is: jazeker, het had anders gekund. God is immers almachtig, Hij had niet eens mens hoeven worden, en eenmaal mens geworden was een druppeltje bloed of zelfs een zucht al genoeg om ons te redden… Waarom dan toch zo’n afschuwelijke kruisdood? Thomas van Aquino geeft ons het antwoord: omdat het de allerbeste manier was die God kon bedenken om Zijn doel te bereiken, namelijk dat wij mensen gered zouden worden van de zonde en niet meer zouden zondigen.

  • Ten eerste, omdat Hij op deze manier laat zien hoeveel Hij van ons houdt: dit heeft hij allemaal voor mij geleden! Waardoor wij ook meer van Hem zullen houden.
  • Ten tweede geeft Hij in zijn lijden het perfecte voorbeeld van allerlei deugden, en dat in de meest benarde omstandigheden: geduld, gehoorzaamheid, nederigheid, kracht en uithoudingsvermogen, naastenliefde… Zodat wij daar een voorbeeld aan nemen.
  • Ten derde heeft Hij ons op deze manier zo overvloedig betaald voor onze zonden, dat we niet alleen vergeven zijn, maar ook nog de genade in dit leven en daarna het eeuwig leven ontvangen.
  • Ten vierde zodat wij de zwaarte van onze zonden zouden inzien, waarvoor Hij zo veel heeft geleden, opdat we minder zullen zondigen.
  • Ten vijfde om ons onze waardigheid terug te geven: was de mens eerst verslagen door de duivel, nu heeft een Mens de duivel overwonnen, en nog wel met een overwinning op de dood!

Dat zijn de redenen die Thomas van Aquino opsomt. De Kerkvaders hebben nog allerlei andere mooie redenen gevonden, bijvoorbeeld dat Jezus stierf met Zijn armen wijd open zodat ze ons allemaal omarmen, dat de verticale balk van het Kruis de mensen met God verbindt en de horizontale balk de mensen met elkaar, etc. En hoeveel meer en mooiere redenen zal God in Zijn oneindige goedheid en alwetendheid hebben!

Laten we dus de volgende keer als we iets te lijden hebben, ook al begrijpen we het niet, het dragen met geloof en geduld. Als we ons afvragen: ‘had het niet iets minder gekund?’, laten we dan kijken naar het Kruis: dat kon zeker minder, het kon makkelijker, maar dan zouden wij niet zo overvloedig zijn verlost. Als Hij mij zo veel gegeven heeft, zou ik Hem dan niet mijn kleine deel kunnen geven?

Ik wens u een hele gezegende tweede helft van de Veertigdagentijd toe, en vergeet niet: hoe meer wij delen in Zijn lijden, des te meer in Zijn verrijzenis!

 M. Laetitia Dei

Delen

Zuster Maria Laetitia Dei is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará.

Nieuwste overwegingen