Verandering

Verandering

Over een paar dagen is de zomertijd weer ten einde. De klok zal een uur achteruit worden gezet waardoor het in de ochtend een uur vroeger licht is en in de avond juist weer een uur eerder donker. Ook in het kerkelijk jaar zijn er veranderingen gaande. We lopen op het einde van het jaar, vandaag de 23e oktober is het de 30e zondag door het jaar. Nog maar 4 weken en we vieren het feest van Christus Koning. Ook de toon van de lezingen is aan het veranderen.

Als er één woord is wat de laatste tijd steeds weer ergens en steeds vaker opduikt dan is dat wel het woord ‘verandering’. Klimaatverandering horen we wel het meeste, en hiermee verbonden woorden als verandering van stikstofuitstoot. Verandering van aardgas naar andere warmtebronnen, verandering van leefstijl, zoals minder vlees eten en voedsel dichterbij huis produceren en consumeren. We komen in een situatie dat binnenkort, net als vroeger, niet alle voedsel heel het jaar door verkrijgbaar zijn. We gaan weer meer seizoengebonden eten en leven. Veel mensen willen hieraan meedoen, omdat men inziet dat leefstijlverandering noodzakelijk is. Toch zullen er ook mensen zijn die het nodig blijven vinden om midden in de winter verse asperges of sperziebonen uit bijvoorbeeld Peru te blijven eten omdat ze het al zolang zo doen. Dat dit een gigantische CO2 uitstoot veroorzaakt boeit ze niet.

Ook in de kerk wordt regelmatig gesproken over verandering. Veel mensen beamen het dat er veranderingen moeten komen, dit mag dan overal behalve in de eigen lokale kerk, daar moet alles blijven zoals het is. Dikwijls kan men slecht omgaan met veranderingen, het oude vertrouwde loslaten en iets nieuws een kans geven, liever niet. We staan voor de uitdaging om mee te bewegen met onvermijdelijke veranderingen, niet alleen meebewegen maar ze omarmen als nieuwe mogelijkheden voor een toekomst.
Als we niet willen veranderen in onze levensstijl zal de opwarming van de aarde vernietigende gevolgen hebben voor de generaties na ons. Indien dat voor de huidige generatie geen probleem is en dat degene die na ons komen de problemen zelf maar moeten oplossen kunnen we blijven leven en CO2 uitstoten zoveel we willen, en hoeven wij niet te veranderen.
Als we in de kerk niet willen meebewegen met veranderingen, en vast blijven houden aan alles wat we nu hebben, zal de oude generatie het nog wel uithouden. Maar of er dan over een aantal jaren nog leven zal zijn in al die kerkgemeenschappen is maar de vraag. Misschien is dat ook hier een probleem voor de generaties na ons en moeten ze zelf maar uitzoeken hoe als gelovige te kunnen leven. Of willen wij een leefbare kerkgemeenschap doorgeven?

In heel ons leven worden wij dikwijls geconfronteerd met veranderingen. Ieder van ons krijgt te maken met kleinere en grote veranderingen in de eigen levenssfeer. Dikwijls sta ik er van te kijken hoe flexibel we zijn en dat we veranderingen kunnen inpassen in ons leven en zo een nieuwe weg kunnen in slaan, niet wetende wat ons nog te wachten staat. Terugkijkende zien we dan dikwijls dat grote levensveranderingen naast soms de pijn ook weer vreugde en toekomst hebben gebracht. Niet iedere verandering is negatief en het positieve van de verandering zien we soms pas veel later als we terug kijken.

Om met veranderingen om te leren omgaan hebben we het gebed. Ons geloof is opgebouwd door het gebed. Het gemeenschappelijk gebed in bijvoorbeeld de viering van de eucharistie, of als we in de kapel komen voor de aanbidding van Christus in het heilig Sacrament, maar ook in ons persoonlijk gebed. Thuis, in de kerk of waar dan ook onderhouden we door het persoonlijk gebed onze relatie met God, Vader, Zoon en heilige Geest.

Moge de Heer onze God ons helpen om de weg die soms vol verandering is.

Anton Overmars, priester

Delen

Anton Overmars is tot priester gewijd in 2001. Hij is werkzaam in het Heiligdom O.L.V. Ter Nood en in de parochies van Bergen en Schoorl.

Nieuwste overwegingen