Vastentijd

Vastentijd
in

Het is nu zondag Laetare, we zijn halverwege de vastentijd. In de eerste week van de vastentijd is er een lezing uit het evangelie van Matheüs 5, hier lezen we dat Jezus zegt: “als uw gerechtigheid die van de farizeeërs en schriftgeleerden niet ver overschrijdt zult u niet binnen gaan in het koninkrijk der hemelen.”
Ik vind dat lastig omdat de farizeeërs en schriftgeleerden zich toch wel heel punctueel aan de wet hielden! Hoe kunnen we dat dan overstijgen? Door nog meer te vasten? Heel zwaar vasten maakt je als mens humeurig, wat voor je medemens niet altijd prettig is. Daar ligt het antwoord dus niet in. Jezus zegt ons dat het meer gaat om de gesteldheid van je hart dan de uiterlijke houding! Is dat niet veel moeilijker?

Toen ik vanmorgen naar de kerk reed luisterde ik naar de podcast van pater Bots en was ik helemaal in vrede totdat een medeweggebruiker mij bruut afsneed. Je doet dan niets, maar in je hart kun je deze mensen wel … terwijl je zelf weet dat jij ook niet altijd heilig bent in het verkeer! Misschien is het juist daarom dat Jezus ons er op wijst dat vasten geen doel is maar een middel.

Vasten, in dingen minderen, van andere zaken afzien, doen we om ruimte te creëren in ons leven en denken. Ruimte die we nodig hebben om door God te laten opvullen. God laat zich zoeken en zoals we in de bijbel lezen is God niet in de drukte van de mensen te vinden, maar in de rust en stilte van een koele avondbries na een warme dag …(1 Kon. 19). Daarom zocht Jezus ook vaak de stilte op om God te ontmoeten (Mat. 14:22-23). God zoek je in de stilte. Waar andere stemmen niet kunnen doordringen kan God juist wel tot je spreken. God spreekt tot je hart. Wat niet wil zeggen dat God altijd maar op afroep zal komen om de ruimte te omarmen die wij Hem geven. God is Persoon zoals wij ook persoon zijn. Onze persoonlijkheid hebben we van Hem gekregen waardoor wij in vrijheid kunnen leven en keuzes kunnen maken. Dat maakt ook dat God die keuze heeft en wij Hem niet met vasten kunnen afdwingen ons gezelschap te geven. Enige afwachtendheid en geduld is hier op zijn plaats.

Vastentijd is ook een tijd om ons in geduld te oefenen. Geduld is in ons gejaagde leven misschien wel de moeilijkste oefening om in te volharden. Toch kunnen wij er op vertrouwen dat God ons geeft wat wij nodig hebben.

Ik wens u een vruchtbare en gezegende tweede helft van de vastentijd.

 

Pr. Paul Bindels

Delen

Nieuwste overwegingen