Twee maanden op missie in een kindertehuis in Ecuador
Beste allen,
Zoals de meeste van jullie weten ben ik afgelopen januari en februari in Ecuador geweest om daar onze zusters te helpen bij de zorg voor 27 geestelijke en/of lichamelijke gehandicapte meisjes en vrouwen. Een ongelofelijk mooie ervaring die ik niet snel zal vergeten. Zonder enige ervaring, maar met een hart die uitgaat om lief te hebben, vertrok ik op 15 januari van uit Amsterdam naar Guayaquil in Ecuador. Ik verbleef 2 dagen in Guayaquil zodat ik ook de 2 communiteiten kon bezoeken die wij daar hebben. Een internaat voor meisjes en een communiteit die helpt op een school van onze paters voor de aller armste kinderen. Mij verbaasde de vreugde die de kinderen uitstraalden bij het zien van een nieuwe zuster. Het is toch mooi dat als de kinderen, welke zuster dan ook, zien als een moeder. Een meisje maakte een opmerking die ik nog vele keren daarna zou horen; “Hermana, tu eres tan alta!!”, wat betekent: “zuster, u bent zooo lang!” De mensen van Ecuador zijn erg klein, dus ik voelde me een beetje de “lange Jan” naast hun.
Na 2 dagen vertrok ik dus met de bus naar Loja. Het was 8 uur lange reis door de bergen (’s nachts, dus ik kon niet veel zien) met vele bochten.
Het huis is heel groot, met 2 verdiepingen, waar 27 vrouwen en de 8 zusters wonen. De zusters op de 2de verdieping en de meisjes op de eerste. Dit zorgt er dus voor dat de zusters toch een goede afgescheiden communiteitsleven kunnen hebben, wat zo belangrijk is voor onze religieus leven . Ik kreeg de zorg voor een meisje van 7 jaar, Nayelly genaamd. Zij is compleet geparalyseerd. Haar ouders wilden haar niet en zouden haar door de WC spoelen als wij haar zouden aannemen (wat niet kan natuurlijk, maar het laat zien hoeveel ze om haar gaven)
Nog nooit had ik luiers verwisseld en nu mocht ik oefenen op Nayelly. Pfff, ik heb mezelf wel een aantal keren moeten overwinnen, maar snel kreeg ik het in de vingers. Graag zou ik jullie willen laten zien hoe blij ze werd als ik voor haar zong. De lach op haar gezicht en de glinstering in haar ogen zijn zo waardevol, en dan te bedenken dat haar eigen moeder haar niet wil. Wat kan de wereld zo hard zijn!
Veel zou ik jullie willen vertellen over alle meisjes die bij ons wonen, maar toch houd ik het bij Nayelly. Haar lijden, haar offertjes, haar ongemakken. ..Wat dient het? Onze Lieve Heer kijkt met zo veel liefde op haar neer en accepteert met nog meer liefde haar offertjes om daarmee andere zielen te redden die Zijn barmhartigheid zo hard nodig hebben.
Deze gedachte geeft de zusters veel troost en moed in hun dagelijkse omgang met deze meisjes. Hun lijden is niet voor niest, en als wij voor hen zorgen weten wij dat wij dezelfde Christus dienen die op mystieke wijze tegenwoordig is in ieder van hen.
Zal ik ze ooit weer zien? Ik weet het niet, maar iedere dag zijn we verenigd, verenigd in Christus, wanneer Hij zichzelf met ons aanbiedt aan de Vader, in het offer van de Heilige Mis. Verenigd ook met Maria bij het bidden van de heilige Rozenkrans.
Met veel dankbaarheid en vreugde kijk ik terug naar deze gezegende 2 maanden. Ik profiteer nogmaals om jullie te bedanken voor jullie gebeden en financiële hulp.
Zuster Maria Fidei.
Zr. Maria Fidei SSVM
Zuster Maria Fidei Belgers is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará.
Nieuwste overwegingen
Retrouvaille
oktober 01, 2023
Hoop
september 27, 2023
Het Kruis, een feest?
september 18, 2023