Seminaristen | Jaarlijkse bedevaart retraite

pater-karel-houben
in

Afgelopen weken ben ik met de seminaristen weer op pad geweest voor de jaarlijkse bedevaart retraite. Onze gebruikelijke start van een nieuwe studiejaar. De bedevaart hebben we dit jaar in Zuid-Limburg gehouden. We verbleven bij zusters Karmelietessen in Sittard en van daaruit hebben we verschillende mooie plaatsten bezocht. O.a. zijn we in Echt geweest, de plaats waar de H. Edith Stein enkele jaren in een karmelklooster heeft gewoond en van waaruit zij in 1942 is weggevoerd naar Auschwitz. Ook zijn we in Munstergeleen geweest, bij het geboortehuis van de H. pater Karel Houben. Pater Karel is een Passionist die in de 19de eeuw als missionaris naar Ierland is gegaan. Hier had hij een groot apostolaat om een luisterend oor te zijn voor mensen, hij zegende veel mensen en legde mensen de handen op. Een Ierse krant uit 1886 schrijft dat er per dag wel 300 mensen naar zijn klooster kwamen om over hen te laten bidden en zijn zegen te ontvangen. Velen vonden zo genezing naar ziel en lichaam. Pater Karel is nog maar vrij recent heilig verklaard, in 2007 door paus Benedictus, na in 1988 door de Johannes Paulus II zalig te zijn verklaard. Toen ik enkele jaren geleden met het seminarie hier was konden we nog spreken met de man die wonderbaarlijk van een darmkwaal genezen was op voorspraak van pater Karel en wiens genezing gebruikt is voor de heiligverklaring. Deze man, Dolf Dormans, is echter nu afgelopen zomer overleden, op een zeer respectabele leeftijd van 90 jaar. In mijn familie was pater Karel al lang bekend; mijn oma had een grote devotie voor hem.

Ook hebben we twee prachtige kerken in Maastricht bekeken: de Onze Lieve Vrouw “Sterre der Zee”- en de Sint-Servatiusbasiliek. Hoewel totaal verschillend zijn ze allebei heel mooi. De Onze Lieve Vrouw basiliek heeft iets mysterieus door de door kaarsen zwartgeblakerde muren, de Servatius daarentegen is ruim en licht en herbergt de relieken van de heilige die zo’n grote rol heeft gespeeld in de bekering van zuidelijk Nederland, al in de 4de eeuw. We hebben de bedevaart afgesloten met een bezoek aan de Dom in Aken. Deze achthoekige kathedraal is werkelijk prachtig om te zien en heeft een grote geschiedenis die teruggaat op keizer Karel de Grote. Zijn relieken zijn in een prachtige schrijn in de Dom aanwezig. Na hem zijn er nog vele koningen in deze kerk gekroond.

Toen werd het tijd voor de retraite. Ruim vijf dagen in stilte, gezamenlijk het getijdengebed bidden en de H. Mis vieren en geïnspireerd worden door dagelijks vier meditaties. Tel hierbij op dat het op een hele mooie locatie was in de bossen van Moergestel en je hebt een geweldig recept om tot rust en dichter bij de Heer te komen. Tot een ieder van ons heeft de Heer gesproken, bij een ieder op een andere wijze.

En nu dan is voor de seminaristen het studiejaar echt begonnen, u merkt daar verder op het heiligdom natuurlijk niet zo veel van. Behalve op donderdagavond, dan zullen de seminaristen om 19uur bij de H. Mis in de Genadekapel zijn en vrijdagmiddag bij de vespers en aanbidding, ook in de Genadekapel. Verder hoop ik dat u voor hen wilt bidden. Dank u wel!

Onze Lieve Vrouw ter Nood; bid voor ons.

Vrijmarkt

De Vrijmarkt is afgelopen zaterdag, ondanks het slechte weer, een groot succes geweest. Er zijn vele mensen geweest en het heeft een heel mooi bedrag opgeleverd: 1107,65 euro. Waarvoor veel dank. Veel dank ook aan Aletta Meijer die hier zeer veel in gedaan heeft, maar ook met haar vele andere vrijwilligers.

Rector Jeroen

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen