Sacramentsdag

Sacramentsdag
in

Op zondag 11 juni, de tweede zondag na Pinksteren, vieren wij Sacramentsdag, het Hoogfeest van het heilig Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus, de Heilige Eucharistie. Om de gedachtenis aan de alles overtreffende liefde van Christus, betoond in zijn verlossende kruisdood en verrijzenis, en in zijn blijvende aanwezigheid in het Sacrament van de Eucharistie, extra luister bij te zetten wordt op Sacramentsdag op vele plaatsen een plechtige sacramentsprocessie gehouden, zo ook op ons heiligdom.

God sluit een verbond met zijn volk. Het eerste verbond bestaat uit het Woord van de Heer, de Tien Geboden die door Mozes op schrift werden gesteld, en die van nature in de harten van alle mensen staan geschreven. Op grond van de algemene instemming van het volk met dit verbond wordt het plechtig bezegeld met het bloed van brand- en slachtoffers. Maar helaas, dit verbond werd door het volk dikwijls verbroken. Er werden vele zonden bedreven. Daarom was het nodig dat dit verbond werd vernieuwd. Aan het begin van het evangelie volgens Johannes lezen wij dat het Woord vlees geworden is en onder ons heeft gewoond. (Joh. 1,14) Deze woorden over de komst van Jezus, de Zoon van God, in deze wereld lezen wij elk jaar op Eerste Kerstdag, 25 december. Bovendien werden deze eerste woorden van het evangelie volgens Johannes in de liturgie van vóór het Tweede Vaticaans Concilie (1962 – 1965) aan het einde van elke H. Mis gelezen. Dit Nieuw Verbond wordt niet meer bezegeld met het bloed van offerdieren, maar met het bloed van Christus zelf, het Lam Gods, dat zich aan God heeft geofferd om ons te bevrijden van de zonden die onder het eerste verbond zijn bedreven. Tijdens het Laatste Avondmaal laat Jezus ons zijn Lichaam en zijn Bloed na onder de tekenen van brood en wijn en zegt erbij: “Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Tot op de dag van vandaag bestaan onze eucharistievieringen uit twee grote delen: De Woorddienst, waarin het Woord van God centraal staat, en de Dienst van de Eucharistie, waarin de gedachtenisviering van Christus’ zelfgave in zijn Lichaam en zijn Bloed centraal staat. Zowel het Woord als de Eucharistie voeren tot verbondenheid met God in Christus én tot verbondenheid met elkaar, hoe moeilijk dat soms ook kan zijn. Met andere woorden: Ons geloof doet ons ervaren dat voor God niets onmogelijk is en dat wij als Kerk daadwerkelijk vormen wat wij zijn: het éne Lichaam van Christus. Buiten deze verbondenheid met de levende verrezen Heer Jezus Christus in Woord en Sacrament is in onze wereld geen blijvende eenheid en vrede mogelijk. De alledaagse werkelijkheid waarin wij leven getuigt daar maar al te vaak en al te duidelijk van. Daarom bad Jezus vóór zijn heengaan uit deze wereld voor alle gelovigen met de woorden: “Opdat zij allen één mogen zijn, zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U: dat ook zij in Ons mogen zijn opdat de wereld gelove, dat Gij Mij hebt gezonden.” (Joh. 17,21)

Blijven wij ons bewust van onze grote verantwoordelijkheid om als gedoopte en gevormde gelovigen in onze wereld eensgezind te getuigen van Jezus, die werkelijk door de Vader is gezonden, en die voor iedereen die ervoor openstaat is: “De weg, de waarheid en het leven, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid.” Elke eucharistieviering is dus niet alleen een tegenwoordig stellen van het éne offer van Christus tijdens het Laatste Avondmaal, maar tegelijk ook een gelovig vooruit zien naar de vervulling van zowel het eerste als het tweede verbond in de hemel, in het Rijk van God, waar wij mogen aanzitten aan het bruiloftsmaal van het Lam. (Apok. 19,7-9)

Pater Gerard Wijers s.s.s., Amsterdam

Delen

Lid van de congregatie van Sacramentijnen is pater Wijers woonachtig in de in Amsterdam bij de Begijnhof en assisteert heel regelmatig op het heiligdom.

Nieuwste overwegingen