Op avontuur met de Heilige Geest

Op avontuur met de Heilige Geest
in

Wat een eer: ik mag de pinksterweekbrief schrijven! Nu moet ik natuurlijk wel met een goed verhaal komen. Eerlijk gezegd moet ik zelf vaak vechten tegen de verleiding een beetje tegen Pinksteren op te zien. Het markeert namelijk het einde van de Paastijd. Die Paastijd, die 50 dagen duurt en in het dagelijkse leven zo onopvallend is dat hij gemakkelijk wordt vergeten, wordt in het kloosterleven dagelijks benadrukt. In het getijdengebed zijn er overal extra Alleluia’s, in plaats van het bekende Angelusgebed wordt driemaal per dag het Regina Coeli gebeden, de Paaskaars brandt en alle dagen krijgen een feestelijk tintje. Het is immers Pasen, zoals het Directorium van Liturgie zegt: De vijftig dagen vanaf de zondag van de verrijzenis tot pinksterzondag worden immers in vreugde gevierd als was het één feestdag of liever ‘één grote zondag’. 50 dagen lang zondag!

En die dagen worden dus afgesloten met het feest van Pinksteren. Daarna gaan we weer terug naar het gewone leven.

Opvallend genoeg is dat niet wat er gebeurde na het eerste Pasen. Toen gingen de apostelen na de Verrijzenis juist terug naar het gewone leven; ze dachten dat het avontuur met Jezus nu voorbij was, ze gingen maar weer vissen… Tot aan Pinksteren! Jullie weten wel wat er toen gebeurde: Toen de dag van Pinksteren aanbrak, waren allen bijeen op dezelfde plaats. Plotseling kwam uit de hemel een gedruis alsof er een hevige wind opstak en heel het huis waar zij gezeten waren, was er vol van. Er verscheen hun iets dat op vuur geleek en dat zich, in tongen verdeeld, op ieder van hen neerzette. Zij werden allen vervuld van de heilige Geest en begonnen in vreemde talen te spreken, naargelang de Geest hun te vertolken gaf. (Hand 2,1-4)

Vanaf dat moment beginnen de apostelen vrijuit te spreken, in het openbaar te prediken, te reizen en te verkondigen, en komen zo in de uithoeken van de aarde terecht: Jacobus in Spanje, Thomas in India, Petrus in Rome, Johannes in Efeze… Op het moment van Pinksteren is alles veranderd. De verlegen vissers uit Galilea worden echte geloofsverkondigers, de grote heiligen die wij kennen. Petrus, die eerst Jezus driemaal verloochend had, ondergaat nu dapper de kruisdood – en nog wel ondersteboven, omdat hij zich niet waardig acht dezelfde dood te sterven als zijn Heer.

Laten wij een voorbeeld nemen aan de apostelen. Dat wij na Pinksteren niet teruggaan naar het “gewone” leven, maar ons door de Heilige Geest mogen laten leiden en met Hem op avontuur gaan. Dat klinkt heel groot, maar begint heel klein: heeft u niet af en toe zo’n kleine ingeving, van: het zou goed zijn als… En dan gaat het vaak om een kleine daad van naastenliefde, of een gebed. Vaak duwen we die inspiraties weg zonder er acht op te slaan. Maar als we dat nou eens wél doen… dan zult u zien dat de inspiraties frequenter worden, dat we ze beter gaan onderscheiden.

Probeer het maar eens. Zeg maar eens, op deze mooie Pinksterdag – of, mocht u deze brief later lezen, in het Pinksteroctaaf: Heer, de komende maand zal ik u niets weigeren! En kijk maar eens wat er dan gebeurt…

Ik wens u veel succes!

M. Laetitia Dei

Delen

Zuster Maria Laetitia Dei is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará.

Nieuwste overwegingen