Laetare!

Laetare!
in

Ik moet toegeven dat de mooie naam van deze zondag meteen het lied “Regina Coeli” in mijn hoofd brengt, wat ik er dan weer met geweld uit moet zetten, want daar is het nog niet de tijd voor. Dat wil zeggen, niet de tijd voor Regina Coeli, maar wel al de tijd om ons te verheugen.

Op het eerste gezicht lijkt het erop dat we ons moeten verheugen omdat we al halverwege de Veertigdagentijd zijn. Zo van, het einde komt zin zicht, nog even en we mogen weer lekker snoepen! Maar ik denk dat we dan afbreuk doen aan de prachtige tijd die we nu aan het beleven zijn. De Veertigdagentijd is namelijk geen tijd die maar zo snel mogelijk voorbij moet zijn, gewoon even aftellen tot Pasen. Nee, het is een hele genadevolle tijd, echt een geschenk van God voor de Kerk en voor ieder van ons.

De Veertigdagentijd brengt ons namelijk terug naar de enige bron van de ware vreugde: God. Uiteindelijk is Hij de enige die ons hart waarlijk kan vullen, want Hij alleen is de volheid van goedheid, waar ons hart voor geschapen is. Dat is de ervaring van de vele mensen die zich bekeren in onze tijd en het is vast ook de ervaring van de 7 volwassenen die zich voorbereiden om in de Paasnacht opgenomen te worden in de Katholieke Kerk. We kunnen vreugde vinden in veel verschillende dingen: in lekker eten, in vrienden of familie, in een hobby… maar dat alles gaat voorbij. Het eten is op of onze buik zit vol, we moeten ons scheiden van onze dierbaren en er is ook werk aan de winkel. Alleen God blijft al die tijd bij ons en zelfs als we het leven hier op aarde verlaten, zullen we alleen maar dichter bij Hem komen. God is dus de enige die ons de vreugde geeft die nooit voorbijgaat.

Maar dat is niet het enige: de vreugde die God ons geeft is ook veel dieper en intenser, al is zij soms minder voelbaar. Dat heeft ermee te maken dat alle schepselen in een bepaalde mate “goed” zijn (en hoe hoger die mate van goedheid, hoe meer vreugde ze ons geven), maar alleen God is de Goedheid zelve. Hij bevat alle Goedheid in zich en deelt daarvan uit aan de schepselen. Ons hart, van nature op zoek naar de volheid van vreugde, zal die dus alleen vinden in Hem. Zoals Augustinus het zo mooi zegt: “Gij hebt mij gemaakt, mijn God, en mijn hart is onrustig totdat het rust in U.”

Een voorbeeld daarvan zien we heel duidelijk in het religieuze leven. Door de geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid kiezen we ervoor om onze vreugde niet te zoeken in aardse goederen, maar in God alleen. Dat is niet makkelijk, maar als we het goed beleven, geeft het juist vrijheid en een diepe vreugde, die zo kenmerkend is voor religieuzen, als krachtig bewijs van Gods liefde. Maar die diepe vreugde is niet alleen voorbehouden aan religieuzen, God wil haar aan iedereen geven!

Zo is het dus juist de Veertigdagentijd die ons vreugde brengt (en niet het feit dat de Veertigdagentijd al bijna voorbij is). Want de Veertigdagentijd leert ons om onze vreugde niet te zoeken in lekker eten, rijkdommen etc. maar juist alleen in God, door ons af te keren van alle aardse bronnen van vreugde en meer tijd met Hem door te brengen.

De Veertigdagentijd is al over de helft. Laat dat voor ons geen reden zijn tot treuren, maar ons er wel toe aanzetten om goed te profiteren van de tweede helft. God wil ons zo veel geven!

Zr. M. Laetitia Dei

Delen

Zuster Maria Laetitia Dei is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará.

Nieuwste overwegingen