Ik wil dat jij bent…

Ik wil dat jij bent...
in

Wij mensen hebben vaak de mond vol van God, hoe makkelijk zeggen we dan “ik denk dat God … is”. Iedereen heeft zo wel zijn eigen ideeën over hoe en wat God is. Daar is op zich niets op tegen, het is zelfs noodzakelijk dat we voor onszelf een beeld van God vormen. Jezus, helpt ons daarbij door het beeld van een vader en een vrouw te gebruiken.
Een mooie parabel is het verhaal van de verloren zoon uit Lucas 15. De vader die het beeld van God is en op zoek is naar zijn twee zoons. De eerste zoon in dat verhaal herinneren we ons allemaal, hij gaat er vandoor met zijn deel van de erfenis en komt diep in de problemen. De tweede zoon die thuisblijft, is ook van de vader vervreemd en voelt zich door de vader benadeeld. Jezus, schetst daarbij een beeld van een God de Vader die met liefde naar beide zonen op zoek is. Beide zonen hebben een ander vaderbeeld en misschien ook wel een ander Godsbeeld.
Twee mensen die naast elkaar in de kerk zitten kunnen ook beide een totaal ander beeld van God hebben. De een heeft een fysieke vader gehad die streng en onrechtvaardig was, de ander misschien een liefdevolle geduldige vader. Daarom gebruikt Jezus ook andere beelden zoals het beeld van een vrouw in Lucas 15 vers 8: “Welke vrouw die tien drachmen bezit en een drachme verliest, steekt niet een lamp aan, veegt het huis en zoekt zorgvuldig totdat ze het vindt?” Het is in beide verhalen God, die op zoek is naar de mens, en niet ophoudt de mens te zoeken en naar hem uit te kijken tot Hij de mens heeft gevonden.
Toch blijft van God een beeld schetsen moeilijk, de kerkvader Augustinus zegt in de vierde eeuw al “Si comprehendis non est Deus”; als je denkt van God iets te begrijpen, dan kun je er zeker van zijn dat het God niet is.

De apostel Paulus kiest voor zijn prediking niet bij toeval het altaar van de onbekende God als hij de Grieken over God wil vertellen (Hand 17:23). Kunnen we dan niets zeggen over God, vraag je jezelf dan af? Ik denk het wel, God zoekt de mens en wel uit liefde. Het doet mij denken aan God die Adam zoekt en niet ophoudt tot hij hem weer heeft gevonden (Gen. 3:9). God zoekt de mens omdat Hij hem liefheeft en wil dat de mens leeft in gemeenschap met Hem en met elkaar. Als dat niet lukt doordat de mens afstand neemt van God blijft God toch op zoek naar de mens. De scheppingsdaad is een daad van Liefde met als doel van God om gemeenschap te hebben met de Mens. Daarom is de vader uit de parabel van de verloren zoon altijd op de uitkijk naar zijn verloren zoon. Omdat Hij met hen samen wil zijn en wil dat beide gelukkig zijn. Dit beeld sluit heel mooi aan bij het beeld van wat de Apocalyps ons vertelt over het doel van God met de mens. Dit moeilijke boek vol beelden, symbolen en profetieën eindigt met een beeld wat misschien wel de hele bijbel omsluit. “Ik (Johannes) zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen … En ik zag de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, van God uit de hemel neerdalen …“Zie hier Gods woning onder de mensen! Hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volk zijn, en Hij, God-met-hen, zal hun God zijn. Apocalyps 21:1,5. Dat is het beeld wat ons in de vastentijd wil bemoedigen omdat we straks Goede Vrijdag gaan vieren, maar Goede Vrijdag en Pasen horen bij elkaar. God en de mens ook.

Ik wens u een gezegende vastentijd.

Pr. Paul Bindels

Delen

Nieuwste overwegingen