Hoogfeest van de Heilige Drie-eenheid

2017.06.11.olv.ter.nood.sermon.heilige.drie.eenheid

Zo vieren we deze zondag dus het Hoogfeest van de heilige Drie-Eenheid. Dat wij in één God geloven, in drie Personen; Vader, Zoon en H. Geest. Dat is voor ons een mysterie wat niet te doorgronden is, maar waar we wel over kunnen mediteren. Het is de Openbaring die ons dit geleerd heeft. Als je nadenkt over de schepping kom je logischerwijs tot de conclusie dat er een God moet bestaan die alles geschapen heeft en zo mooi in stand houdt. Dat moet wel zo zijn, denk bijvoorbeeld alleen maar eens aan ons oog wat zo bijzonder is of andere onderdelen van de schepping van God. Maar dit leidt niet direct tot een geloof in een Drie-ene God.

Door mensen van andere geloven, neem bijvoorbeeld moslims of joden wordt dit vaak niet goed begrepen. Alsof we in drie goden zouden geloven, dat natuurlijk zeker niet. Nee, we geloven in één God, één wezen, die zich ontplooit in drie Personen; Vader, Zoon en H. Geest (vgl. Youcat nr. 35).

Ik moet hierbij denken aan de preek bij mijn eerste H. Mis na mijn priesterwijding in 2013 in de H. Laurentiuskerk in Alkmaar door pastor Frans Geels, hij is helaas onlangs overleden. Hij haalde in zijn preek zijn juf van de (katholieke) lagere school aan die de kinderen de Drievuldigheid probeerde uit te leggen. Ze pakte daartoe 3 lucifers in één hand en met de andere hand probeerde ze die aan te steken. Dat ging natuurlijk mis en toen kwam er een woord uit haar mond dat juist niet zo heel passend was bij wat ze probeerde uit te leggen.

Drie lucifers, één vuur, op zich wel een mooi beeld van onze Drie-ene God. Het is door de Openbaring in Jezus Christus dat we God echt als drie en één zijn gaan leren kennen. In de Bijbel zouden we bijvoorbeeld het eerste moment aan kunnen wijzen bij Jezus doop in de Jordaan. Op het moment dat Johannes de Doper Hem doopte ‘ging de hemel open en zag Hij de Geest Gods neerdalen in de gedaante van een duif en over zich komen en een stem uit de Hemel sprak: Dit is mijn Zoon, mijn veelgeliefde, in wie ik welbehagen heb.’ (Mt 3,16-17). Maar ook in het Oude Testament zijn er al sporen van een meervoudige God te vinden, denk aan Genesis 1,26 waar staat: ‘Nu gaan Wij de mens maken, als beeld van Ons.’

God is gemeenschap, een gemeenschap van liefde. En wij worden uitgenodigd hier deel aan te hebben door ons geloof en leven. Een mysterie wat we niet kunnen doorgronden, maar wel in stilte bij kunnen verwijlen.

Onze lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen