“Hij zetelt aan Gods rechterhand”

rembrandt-hemelvaart-olv-ter-nood-heiloo

Beste lieve mensen, broeders en zusters in Christus!

Afgelopen donderdag vierden we Hemelvaartsdag; Jezus die opstijgt ten Hemel. Dit feest wordt vaak verkeerd begrepen. Alsof Jezus nu, na zijn aardse leven van 33 jaar, ver van ons weg zou zijn. Maar niets is minder waar. Hij is juist heel dicht bij ons, maar op een andere wijze.

We lezen hoe Hij opstijgt naar God en zetelt aan Gods rechterhand. Rechterhand wil zeggen: de hand die alle kracht heeft. Onze rechterhand is doorgaans de hand waarmee wij alles doen. De meeste mensen zijn rechtshandig, al zijn er natuurlijk uitzonderingen. Zo wil hier ook de uitdrukking ‘Hij zetelt aan Gods rechterhand’ zeggen  dat Hem alle macht gegeven is in de Hemel en op de aarde. Hij zetelt aan Gods rechterhand, als Hoofd van de Kerk, wat Zijn lichaam is. En wij, door ons geloof en Doopsel, zijn onderdeel geworden van de Kerk, wij zijn lidmaat van de Kerk, ledematen van Zijn lichaam. Alle macht die Jezus gegeven is in de Hemel is dus op indirecte wijze ook aan ons geschonken. De kracht van Jezus zal ook door ons werken, want wij zijn Zijn ledematen. Hebben onze handen en voeten immers niet alle kracht, die wij besturen vanuit ons hoofd? Zo hebben wij ook deel aan alle kracht van Jezus die ons hoofd is.

Hij is dus niet ver weg, want Hij werkt met ons en in ons. Door ons wil Hij nu Zijn werk op aarde volbrengen. Hij is ons dus heel nabij, “in Hem leven wij, bewegen wij en zijn wij,” zegt Paulus in het boek Handelingen. Zo is Jezus op een hele diepe wijze bij ons.

Maar voordat we uitgaan om het geloof te verkondigen, zoals Jezus van ons vraagt, moeten wij eerst wachten en bidden om de H. Geest. “Gaat niet uit” zegt Jezus, “totdat je bent toegerust met kracht van boven,” met de kracht van de H. Geest. “Johannes doopte met water, maar ik zal jullie dopen met de H. Geest en met vuur,” heeft Jezus ons beloofd.

Dat is waarnaar we nu op weg zijn, het Feest van Pinksteren, de uitstorting van de H. Geest. Om zo nieuwe kracht te ontvangen en moed, om uit te gaan, om het Evangelie te verkondigen. En wanneer wij werkelijk vervuld zijn van de H. Geest, mogen wij vertrouwen dat de kracht van Jezus met ons is en dat deze kracht zich ook zal tonen in wonderen en tekenen die onze verkondiging vergezellen. Dat is wat Jezus ons beloofd heeft, dat is wat we ook zien bij de apostelen, dat is wat we ook mogen verwachten en hopen in deze tijd. Jezus is ten Hemel opgestegen, maar Hij is steeds, ook in onze tijd, ons nog heel nabij.

En nu, meer dan ooit, heeft de wereld, de kracht van onze verkondiging nodig, nu meer dan ooit. Mensen zijn in vertwijfeling door alles wat hen overkomt; de pandemie van de corona en alle onzekerheden w.b. de politiek en economie. Of neem nu de strijd weer in het Midden-Oosten. Vreselijk hoe mensen, volken, elkaar nog steeds zo kunnen bestoken.

Laten wij bidden in deze dagen van Hemelvaart naar Pinksteren, om de uitstorting van de heilige Geest. Dat deze ons op een diepe wijze mag vervullen. En de kracht van Jezus werkelijk door ons mag werken in onze woorden en onze daden. En laten we bidden dat de wereld open mag staan voor onze verkondiging. Want wij verkondigen niet ons eigen woord, maar het Woord van God. Amen.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen de Wit

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen