Heilige Willibrord

Heilige Willibrord

De Benedictijner monnik Willibrord (658 – 739) is de grondlegger van het nog onverdeelde christendom in onze streken. Hij stak in het jaar 690 met elf andere Ierse missionarissen de Noordzee over en zette bij Katwijk aan Zee voet aan wal om hier bij ons, in de lage landen, ofwel in het land van de Friezen, het geloof te verkondigen. Vóór hen waren ook al enkele missionarissen gekomen en na hen zouden er nog meer volgen. Onze voorouders hoorden dus van Willibrord en zijn metgezellen voor het eerst over Jezus Christus en van het evangelie. Koning Radboud van de Friezen ontving de missionarissen met hun boodschap echter niet bepaald welwillend en verzette zich tegen de missionering. Willibrord vertrok naar Rome om de pauselijke zegen over zijn werk te vragen en toen hij in 695 voor de tweede keer naar Rome ging werd hij door paus Sergius I tot aartsbisschop van Utrecht gewijd. Hij vestigde zich in Utrecht en bleef werken onder de Friezen. Willibrord stichtte vele kerken en kloosters. Bij zijn missioneringswerk liet hij ook vele bronnen en putten na waarmee hij tegenover de Germaanse natuurverering duidelijk maakte dat Christus de enige en eeuwige bron is. Ook de Runxput (Mariabron) op ons heiligdom wordt toegeschreven aan de heilige Willibrord, die er rond 720 met zijn gezellen is aangekomen. Deze Runxput is een andere dan de Willibrordusput naast de Witte Kerk in Heiloo.

Op 7 november 739 sterft Willibrord, 81 jaar oud, in zijn klooster te Echternach in Luxemburg. Zijn graf bevindt zich in de crypte van de basiliek van de abdij van Echternach. Al eeuwenlang komen er vanuit de nabije en verre omtrek elk jaar op dinsdag na Pinksteren duizenden pelgrims en toeristen naar Echternach om er de zogenaamde springprocessie te lopen ter ere van de heilige Willibrord: telkens drie stappen vooruit en twee stappen terug. Dit “dansen” in de processie vindt zijn oorsprong in het geloof dat het bescherming biedt tegen de zogeheten “dansziekten” krankzinnigheid, epilepsie en hondsdolheid. Enkele relieken van Willibrord zijn overgebracht naar de Dom van Utrecht. Sinds 2002 vindt er weer een jaarlijkse processie plaats in Utrecht, waarbij een reliekschrijn met enkele beenderen van Willibrord wordt rondgedragen door de stad.

De heilige Willibrord is patroon van de Nederlandse kerkprovincie, van het aartsbisdom Utrecht en van ons bisdom Haarlem-Amsterdam. Het grootseminarie van ons bisdom is gevestigd in het Julianaklooster op ons heiligdom en is genoemd naar St. Willibrord. Elk jaar vieren we op 7 november het Hoogfeest van de heilige Willibrord en daags tevoren, op 6 november, vieren we het feest van alle metgezellen van Willibrord, alle heilige verkondigers van het geloof in onze streken. Dan horen wij opnieuw de woorden van de apostel Paulus als hij tot de Hebreeën zegt: “Gedenkt uw leiders, die u het eerst het woord van God verkondigd hebben. Haalt u weer hun leven en de afloop van hun leven voor de geest; neemt een voorbeeld aan hun geloof.” (Hebr. 13,7). Bidden wij op voorspraak van de heilige Willibrord en zijn metgezellen dat de evangelisatie in onze tijd en in onze streken nieuwe en krachtige impulsen van de heilige Geest mag ontvangen en dat er telkens opnieuw krachtige “Getuigen van Christus” mogen opstaan.

Een van de tekenen dat de heilige Geest voortdurend nieuw leven wekt in onze Kerk en samenleving zijn de talrijke bewegingen en nieuwe gemeenschappen die met name in de vorige eeuw zijn ontstaan en die door de Kerk zijn erkend. Verder zijn er de Wereld Jongeren Dagen die sinds 1984 om de twee à drie jaar worden gehouden en die honderdduizenden, soms wel miljoenen jongeren uit alle continenten met elkaar verenigen in de beleving en de viering van het katholieke geloof. De laatste Wereld Jongeren Dagen waren in Lissabon van 1 t/m 6 augustus jl. en op zaterdag 4 november was de landelijke Katholieke Jongerendag in Veenendaal.

Pater Gerard Wijers s.s.s., Amsterdam

Delen

Lid van de congregatie van Sacramentijnen is pater Wijers woonachtig in de in Amsterdam bij de Begijnhof en assisteert heel regelmatig op het heiligdom.

Nieuwste overwegingen