“Gezegende rozenkrans van Maria, zoete ketting die ons met God verenigt”

"Gezegende rozenkrans van Maria, zoete ketting die ons met God verenigt"
in

Van oudsher is de maand oktober toegewijd aan het bidden van de Rozenkrans en de Pausen roepen ook telkens op tot het bidden van het Rozenhoedje (naast de inleidende en slotgebeden het bidden van 5 “tientjes” (10 keer het bidden van het “Wees gegroet Maria”) en bijbehorende “Onze Vader” alsmede één van de “Geheimen” uit 4 series van “Geheimen”.
Onze geliefde Paus Johannes Paulus II, die ook een heel grote liefde voor Maria heeft getoond, en wiens feest wij op 22 oktober vieren, heeft in de apostolische brief “Rosarium Virgine Marie” geschreven:

“De rozenkrans van de Maagd Maria die zich geleidelijk onder leiding van Gods Geest in het tweede millennium heeft ontwikkeld, is een gebed dat geliefd was bij veel heiligen en is aangemoedigd door het leerambt. In zijn eenvoud en diepzinnigheid blijft de rozenkrans een gebed van grote betekenis, dat is voorbestemd vruchten van heiligheid te oogsten.
Dit gebed past goed in de spirituele weg van christelijk leven, dat na tweeduizend jaar niets van zijn frisheid van het prille begin heeft verloren, en dat zich door Gods Geest gesterkt voelt om “naar het diepe te gaan” (duc in altum!) om telkens opnieuw ten overstaan van de wereld te verklaren en zelfs te roepen dat Jezus Christus Heer en Redder is, “de weg, en de waarheid en het leven” (Joh. 14, 6) en dat hij “het doel van de mensengeschiedenis is, het punt waarnaar alle verlangens van de geschiedenis en de beschaving samenkomen”. 

Het rozenkransgebed, hoezeer het ook betrekking heeft op de Maagd Maria, is eigenlijk een gebed dat ten diepste verband houdt met Christus. In de soberheid van zijn onderdelen heeft het gebed de diepgang van de volledige boodschap van het Evangelie, waarvan het tegelijkertijd ook een samenvatting is, in zich verenigt. 

In de rozenkrans weerklinkt het gebed van Maria, haar eeuwigdurende Magnificat, de lofzang op het werk van de verlossende Menswording, die begon in haar maagdelijke schoot. Met het rozenkransgebed zitten christenen op de school van Maria om de schoonheid op het gezicht van Christus te overdenken en om de diepten van Zijn liefde te ervaren. Door dit gebed ontvangt de gelovige genade in overvloed alsof die uit de handen van de moeder van de Verlosser zelf komt. Maar de belangrijkste reden om de praktijk van het rozenkransgebed sterk aan te moedigen, is omdat het staat voor een zeer effectieve manier om onder gelovigen die toewijding te bevorderen tot contemplatie van het christelijke mysterie, als een oorspronkelijke “pedagogiek van de heiligheid”: “deze vraagt bovenal een christelijk leven dat zich onderscheidt in de kunst van het gebed”.  Aangezien de hedendaagse cultuur – ondanks zoveel aanwijzingen van het tegendeel – heeft laten zien opnieuw behoefte te hebben aan spiritualiteit, is het meer dan ooit nodig dat onze christelijke gemeenschappen “oorspronkelijke scholen van gebed” worden. 

Het rozenkransgebed behoort tot de mooiste en prijzenswaardigste tradities van christelijke bezinning. Het is een typisch meditatief gebed dat in zekere zin in overeenstemming is met het ‘gebed van het hart’”.

Laten we dan genieten van het bidden van het Rozenkransgebed en op voorspraak van H. Johannes II vragen dat we mogen groeien in de liefde tot onze Moeder Maria door wie Het Woord is vlees geworden en onder ons heeft gewoond.

Gods zegen,
M. Esperanza, SSVM

Delen

Zuster Esperanza is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará en moeder overste van de orde die in het Heiligdom wonen.

Nieuwste overwegingen