Gemeenschap der heiligen

weekbrief-gemeenschap-der-heiligen-olvternood
in

De “Gemeenschap van de heiligen”, we bidden het altijd in de geloofsbelijdenis, bijvoorbeeld in de H. Mis na de homilie, maar wat betekent dat nu eigenlijk? Vorige week was ik met de seminaristen op retraite bij de zusters Benedictinessen in Tegelen en toen kreeg ik hier een mooi idee van.

De zusters in Tegelen, in de priorij Nazareth, zijn slotzusters. Dat betekent dat zij hun leven voornamelijk aan het gebed wijden en in principe niet buiten het klooster komen. Gasten zijn welkom, maar je ontmoet als gast de zusters niet, behalve dan misschien een gastenzuster. Maar toch, in de kapel kom je wel bij elkaar. Deze is doorgaans, zo ook in Tegelen, in een hoek gebouwd, zodat zowel de zusters als de gasten zicht hebben op het altaar, maar elkaar niet zien.

In Tegelen is er ook Eeuwigdurende aanbidding. Alle uren van de dag, behalve tijdens de H. Mis natuurlijk, 7 dagen in de week, is het Allerheiligste uitgesteld op het altaar. 24 uur per dag is hier ook een zuster bij aanwezig, om de Heer niet alleen te laten. Gasten die in het klooster verblijven kunnen dus ook dag en nacht naar de kapel gaan om de Heer te aanbidden; heel fijn is dat. In de kapel heb je een bijzondere ervaring van de “gemeenschap van de heiligen”, je bidt samen, de Getijden, aanbidding of de H. Mis, maar je ziet elkaar niet. De Heer staat altijd centraal, Hem in wie we één zijn. Je draagt elkaar in het gebed. Zo is het in de gemeenschap van de heiligen.

In Christus hebben wij deze gemeenschap met alle gedoopten, zowel de levenden hier op aarde, de overledenen die nog een loutering ondergaan in het vagevuur en met de heiligen in de hemel, zij die reeds God zien van aangezicht tot aangezicht. Wat een mooi besef, deze gemeenschap van de heiligen. We kunnen voor elkaar bidden, we kunnen elkaar ondersteunen.

Afgelopen week las ik een bekeringsverhaal van een Amerikaanse man, Mark Galli, hoofdredacteur van een belangrijk Evangelisch-Christelijk tijdschrift/ website, die vanuit de Evangelische gemeenschap Rooms-Katholiek is geworden. Dit grotere besef, en ook het geloof in de gemeenschap van de heiligen, was voor hem één van de redenen om de stap te zetten. “Mijn vrouw kan voor mij bidden, maar Maria of Franciscus ook” zegt hij bijvoorbeeld in dit artikel. En zo is het, hier geloven wij in. Het moment waarop we dit op de meest intieme wijze kunnen beleven is in de H. Mis, op dat moment zijn de Hemel en de aarde wel heel dicht bij elkaar, zijn ze vrijwel zichtbaar één, in de Heilige Eucharistie, de Heilige Communie. Maar we mogen ons er altijd van bewust zijn dat wanneer wij voor iemand bidden of een offertje voor iemand opdragen, of het nou iemand op aarde is of iemand die reeds gestorven is, het vruchtbaar zal zijn. En omgekeerd dat het gebed wat anderen voor ons opdragen, zowel de levenden als de heiligen bij God, voor ons vruchtbaar zal zijn. Dank u Heer voor deze bijzondere gemeenschap; de Kerk.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen