Feest van de Heilige Drieëenheid
Op de zondag na Pinksteren wordt in de Kerk het Feest van de Heilige Drieëenheid gevierd. We vieren dat onze God, een God is van drie-in-één; drie Personen, maar één God. Dit is een wezenlijk verschil met andere religies.
Het Jodendom gelooft net als wij in één God, die alles geschapen heeft en alles in stand houdt, maar zij kennen niet drie Personen Gods. Al zie je in het Oude Testament al wel voortekenen van de openbaring van God in drie Personen. Zo wordt de Wijsheid of het Woord van God, de “Logos,” soms al wel bijna als een Persoon voorgesteld. En ook is er in het Oude Testament al wel sprake van de Geest van God (zie bijvoorbeeld Gen 1,2: “En de Geest van God zweefde over de wateren”), maar toch wordt deze hier nog niet als Persoon gezien.
Ook in de Islam is er geen sprake van meer personen. Wanneer wij over de 3 Goddelijke Personen spreken, denken zij dat we het over 3 verschillende goden hebben, en beschuldigen ze ons van een meer-godendom, iets waar zij juist uit vandaan zijn geraakt door het ontstaan van de Islam op het Arabisch schiereiland in de 7de/ 8ste eeuw. Wanneer het bij ons inderdaad om 3 verschillende goden zou gaan, zouden ze hier ook gelijk in hebben. In het Hindoeïsme is wel sprake van meer goden. Daarom zie je ook dat het voor Hindoes helemaal niet problematisch is om in een katholieke kerk of kapel te komen en hier te bidden, ze omarmen Jezus, en ik vrees ook Maria, gewoon als extra goden. Dat is voor hen geen probleem om in te passen. Dit duidt bij hen dan ook helemaal niet op een bekering tot het Christendom.
Maar het unieke van ons geloof is natuurlijk, dat wij geloven in één God, net als het Jodendom en de Islam, maar, en dat is dus verschillend: die bestaat uit 3 Personen: Vader, Zoon en Heilige Geest. De Vader, de Zoon en de Heilige Geest zijn gelijk aan elkaar in hun goddelijkheid, ze zijn één in wezen, één God, maar verschillen in hun relatie tot elkaar. De Zoon is van alle eeuwigheid voortgekomen uit de Vader, en de Heilige Geest is voortgekomen uit de Vader en de Zoon; de Liefde tussen de Vader en de Zoon. De Heilige Geest is de Trooster, de Helper.
Hoe wij dit ook blijven proberen te omschrijven, het blijft een groot mysterie, het blijft duizelen. Maar we weten en we geloven dat Jezus het zo geopenbaard heeft, en het is de H. Geest die dit bevestigt in ons hart. Het is ook de H. Geest die ons doet uitroepen “Abba Vader” (vgl. Rom 8,15 en Gal 4,6). Hoe meer wij ons hier aan overgeven, hoe duidelijker dit wordt in ons hart, in ons geloof, en hoe dieper onze relatie wordt met de 3 Goddelijke Personen. Iets wat in andere religies niet op deze wijze bestaat.
Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.
Rector Jeroen
Rector Jeroen de Wit
Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.
De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.
In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”
Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.
