Een bezoek aan Rome
Rector zijn van het seminarie heeft soms zo zijn voordelen. Zo moest ik nu voor een conferentie van 2 dagen naar Florence, niet heel vervelend natuurlijk. En aangezien één van onze seminaristen in Rome studeert, leek mij dit een mooie mogelijkheid om hem een keer te bezoeken.
’s Morgens heeft hij college, dus voor mij een mooie mogelijkheid om Rome wat in te gaan. Prachtig weer, dus lekker lopen. In Rome kan je dan zomaar, onverwacht, hele mooie plekjes tegenkomen. Zo liep ik deze morgen een kerk binnen die heet ‘La Chiesa di San Marcello al Corso’; de kerk van de H. Marcello al Corso.
In deze kerk wordt een kruis vereerd wat heet: ‘het gezegend kruis van San Marcello’. Het is een mooi groot kruis van wel twee meter hoog met het corpus van Christus erop met een grote wond aan zijn zijde. Maar dat is niet persé waarom dit kruis al sinds 1519 vereerd wordt. Die zijn er vast meer te vinden. Nee, in 1519 was er een grote brand in Rome en dit houten kruis heeft deze brand wonderbaarlijk overleeft. Sindsdien is de verering voor dit kruis op gang gekomen.
Toen het kruis in 1522 in processie door de straten van Rome werd gedragen, is de pestepidemie die toen in de stad heerste, gestopt. Dit werd aan het zegenrijk kruis van San Marcello toegewezen. U begrijpt de verering die toen voor dit mooie kruis op gang is gekomen.
Voor mij voldoende reden om wat in gebed te gaan bij dit kruis.
Wat mij raakte is dit: Jezus aan het kruis, met de grote wond aan zijn zijde, is eigenlijk hèt beeld van alle genaden die Christus door Zijn offer voor ons bekomen heeft. Op het kruis, uit Zijn zijde, stromen al de genaden. In de Bijbel aangegeven door het bloed en water wat uit Zijn zijde stroomt.
Wanneer wij de H. Eucharistie vieren, ligt Christus als het ware op Zijn kruis op het altaar. Of beter gezegd: het altaar ìs het kruis waar Christus op geofferd wordt. De plaats waar al de genaden uit Zijn zijde stromen. Als je hier bij stil gaat staan is dit immens. Er komt een volheid uit Zijn zijde die niet te bevatten is. De genaden die de hele wereld verlost hebben, en ons nog steeds verlossen, ons oprichten.
Volgende week gaan we de Goede Week in. De opmaak naar Zijn verlossend offer op het kruis op Goede Vrijdag. Ik hoop dat dit stukje meditatie wat God mij vanmorgen geschonken heeft, ook u mag helpen om deze dag op een hele bijzondere wijze te beleven. Of mag ik nog meer hopen? Dat het ons bij elke H. Eucharistie mag helpen om nog meer verwonderd te zijn over het grote wonder wat plaatsvindt op het altaar.
Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.
Rector Jeroen de Wit
Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.
De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.
In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”
Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.
Nieuwste overwegingen
Lourdes in Heiloo
april 14, 2024
Bernadette op bezoek
april 07, 2024
Hij is verrezen!
maart 31, 2024