Op de drempel van de Veertigdagentijd
We staan dit weekend op de drempel van de Veertigdagentijd, aanstaande woensdag is het Aswoensdag. Dit weekend t/m dinsdagavond is het dus Carnaval, maar dat leeft bij ons zo boven de rivieren toch niet zo erg. Ik herinner me er van vroeger in mijn geboortedorp Julianadorp alleen van dat ik in de tienerjaren met vrienden een kar versierde waarmee we dan op zondagmiddag in de optocht meereden. Altijd koud volgens mij. Nee Carnaval heb ik niet echt warme herinneringen aan. Nu met de seminaristen houden we op dinsdagavond wel ‘dikke dinsdag’, dat is gezellig, maar daar blijft het dan wel bij.
We zijn er misschien te serieus voor en gaan al nadenken hoe we de 40-dagentijd gaan invullen. Of we nog iets speciaals gaan doen, dit of dat laten, of juist dit of dat wat meer gaan doen.
De lezing van deze zondag is hier misschien wel een mooie inleiding op: “Maakt u dus geen zorgen over de vraag: Wat zullen we eten, of wat zullen we drinken, of wat zullen we aantrekken?…. Uw Hemelse Vader weet wel dat gij al deze dingen nodig hebt. Maar zoekt eerst het Koninkrijk en zijn gerechtigheid; dan zal dat alles u erbij gegeven worden”.
Is dit geen mooi uitgangspunt voor de Veertigdagentijd: wat meer los komen te staan van alle dingen waar we vaak zoveel mee bezig zijn; eten, drinken, kleding etc. en ons proberen meer op God te richten en op dat wat God van ons vraagt?
De 40-dagentijd verwijst naar de 40 jaren dat het Joodse volk, het volk van Israël, in de woestijn verblijft. Een plek van droogte en leegte en ze moesten totaal vertrouwen op wat God hun zou schenken; het manna ’s morgens en de kwartels ’s avonds. Wanneer wij proberen iets meer los te komen, afstand te nemen, van dingen die anders zo belangrijk voor ons zijn; eten, drinken, tv/internet kijken etc. komt er een bepaalde leegte in ons leven, een bepaalde honger, die onze geestelijke honger kan doen aanwakkeren.
Het kan ons de tijd geven en de ruimte en het verlangen om bijvoorbeeld dagelijks even iets in de Bijbel te lezen, een keertje doordeweeks de H. Mis bij te wonen of de Rozenkrans te pakken. We kunnen ons meer bewust worden van Gods aanwezigheid in ons leven, en onze afhankelijkheid van Hem. Hij zorgt voor ons, Hij is onze Hemelse Vader, Hij weet wat we nodig hebben.
Natuurlijk, we moeten ons best doen, maar soms zijn we wel eens wat te veel gericht op het materiële of allerlei regeldingetjes en wat weinig op het geestelijke, het uiteindelijk meest noodzakelijke.
De Veertigdagentijd wil ons helpen om hier weer meer van bewust te worden, van deze afhankelijkheid van God en van Zijn aanwezigheid in ons leven. Het ‘minder, minder’ wordt voor ons dan een ‘meer, meer’. Minder van het materiële, het activisme en meer tijd voor God en onze relatie met Hem. Het is een langzaam sterven, om dan met Hem te verrijzen.
Ik wens u, na de ‘Dikke dinsdag’, een hele vruchtbare Vastentijd toe.
Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.
Rector Jeroen de Wit
Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.
De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.
In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”
Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.
Nieuwste overwegingen
Verkondiger van de Verrijzenis
april 20, 2024
Lourdes in Heiloo
april 14, 2024
Bernadette op bezoek
april 07, 2024