De zielen in het vagevuur

De zielen in het vagevuur
in

Beste vrienden van het Heiligdom van Onze Lieve Vrouw ter Nood,

De gemeenschap van gelovigen bestaat niet alleen uit de zichtbare Kerk hier op aarde, die ook wel de “strijdende Kerk” wordt genoemd, maar ook uit de “triomferende Kerk”, de heiligen in de hemel, en de “lijdende Kerk”, de “arme zielen” in het vagevuur. Deze “lijdende Kerk” is helemaal afhankelijk van onze hulp en onze gebeden. Daarom is de maand november op een bijzondere manier toegewijd aan gebed voor de “arme zielen”.

Na de dood, voor Gods aangezicht, wordt al het goede, maar ook al het kwade en zieke in ons leven onthuld: de zonden waarover we geen berouw hadden, de gevolgen van onze zonden die we niet goedgemaakt hebben, het goede dat we hebben nagelaten of halfhartig deden. Als we voor God staan en openstaan voor Zijn liefde, hebben we maar één verlangen: liefhebben zoals God. We herkennen alles wat liefdeloos is in ons en vol van deemoed en hartzeer willen we volledig omgevormd en genezen worden. Vol dankbaarheid aanvaarden we de noodzakelijke loutering als een geschenk van Gods barmhartigheid, zoals een zieke een moeilijke operatie moet ondergaan om te genezen. Na de dood kun je echter niets meer voor jezelf doen. Alleen met de hulp van mensen die op aarde nog iets goeds kunnen doen, kun je gemakkelijker en sneller door dit louterende vuur gaan.

Paus Benedictus XVI beschrijft deze wonderbaarlijke verbondenheid met de overledenen in zijn encycliek Spe salvi: “Dat liefde tot in het hiernamaals kan reiken, dat een wederzijds geven en nemen mogelijk is, waarin wij elkaar tot over de grenzen van de dood heen toegedaan blijven, is door alle eeuwen heen een basisovertuiging van het christendom geweest en blijft ook vandaag de dag een troostrijke ervaring. Niemand leeft alleen. Niemand zondigt alleen. Niemand wordt alleen gered. In mijn leven is er steeds de invloed van het leven van anderen: in wat ik denk, zeg, doe en bewerk. En omgekeerd beïnvloedt mijn leven dat van anderen: ten kwade en ten goede.”

Beste vrienden, bidden voor overledenen is een vaak vergeten werk van barmhartigheid. Door elke daad van liefde, hoe klein ook, door offers, aalmoezen en gebed, kunnen we de overledenen helpen. De grootste hulp voor hen is de Heilige Mis. Als we hen helpen, kan hun voorspraak ook werkzaam zijn voor ons en zullen ze onze beste vrienden blijken te zijn. De heilige Pastoor van Ars zei: “Als men wist welke macht deze goede zielen over het hart van God hebben en welke genaden men op hun voorspraak kan verkrijgen, zouden ze niet zo in de steek gelaten worden. Het gebed voor hun bevrijding uit het vagevuur is God het meest welgevallig na het gebed voor de bekering van de zondaars.”

Laten we de nood van de “arme zielen” toevertrouwen aan de krachtige voorspraak van Onze Lieve Vrouw ter Nood en haar vragen ook ons door het leven te leiden, zodat we allemaal een gelukkig stervensuur mogen beleven.

Pr. Martin Maria Barta

Delen

Nieuwste overwegingen