“De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten…”

“De mensen van voorbij, zij worden niet vergeten…”
in

Als in het laatste weekend van oktober de zomertijd weer ten einde is en de klok weer een uur terug gaat, is het al vroeg donker. De avonden worden in onze beleving langer. De tijd van winter lijkt nu echt begonnen. Helemaal aan het begin van deze verandering is het Allerzielen. Een dag met voor velen gemengde gevoelens. Verdriet en gemis zijn voor velen op deze dag weer extra aanwezig. Dierbaren die gestorven zijn komen in onze herinnering en op zo een dag zijn dit verschillende mensen. Zij die al heel lang geleden gestorven zijn, maar ook hen die zo kort geleden van ons zijn heengegaan. Mensen van voorbij. De dichteres Hanna Lam schrijft dat zo mooi in haar gedicht “de mensen van voorbij”;

 

De mensen van voorbij

zij worden niet vergeten.

De mensen van voorbij

zijn in een ander weten.

Bij God mogen ze wonen,

daar waar geen pijn kan komen.

De mensen van voorbij

zijn in het licht, zijn vrij.

 

Op Allerzielen is het op veel begraafplaatsen erg druk. Velen komen de grafstenen schoonmaken, bloemen brengen of een graflichtje ontsteken. Zij worden niet vergeten, maar horen bij ons leven. De mensen van voorbij maken deel uit van onze eigen levensgeschiedenis, en hebben ieder op eigen wijze deel uitgemaakt van ons leven. De ouders van mijn moeder waren gestorven voor ik geboren ben. Toch herdenk ik hen ieder jaar met Allerzielen.

In mijn woonkamer staat een vitrinekastje wat ik altijd het kastje van mijn leven noem. Alles wat daarin staat heeft een grote betekenis voor mij. Een steen uit Californië, een glas dat mijn vader 58 geleden met klaverjassen heeft gewonnen en waar ik als kind op zaterdagavond een glaasje Exota uit dronk. De rozenkrans welke een bevriende overleden priester bij een audiëntie van de heilige paus Johannes Paulus II heeft gekregen, maar ook veel foto’s van levende en overleden dierbaren, een beeldje van de pastoor van Ars. Misschien voor een buitenstaander een rariteitenkabinet maar voor mij een kastje met herinneringen… ja, met schatten.

Op Allerzielen herdenken wij hier op het heiligdom onze overledenen tijdens de Heilige Mis van 12.00 uur en om 19.00 uur beide keren in de Bedevaartkapel.

Overdag ga ik het graf van mijn ouders bezoeken en verzorgen, bloemen brengen en voor hen bidden. Na de avondmis, als ik thuis ben, ga ik voor mijn vitrinekast zitten zet de muziek op van mijn radioprogramma op Radio Maria,  Musica Sacra  van 5 november, en laat al de namen van vele dierbaren die gestorven zijn door mijn hoofd gaan en bid voor hen. Als ik dan het ‘In Paradisum’ van Gabriel Fauré hoor, zie ik de zielen van onze dierbaren zo de hemel binnengaan. Deze uitzending besluit ik met het ‘Lux Aeterna’ uit de Nimrod variaties van Edward Elgar, ‘moge het eeuwig Licht voor onze geliefde doden voor eeuwig branden en dat zij leven in vrede met de Heer, zij die in het Licht zijn, zijn vrij, zij worden niet vergeten en zijn in een ander weten’…

Ik wens u een mooie dag op Allerzielen.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, blijf voor ons bidden,
Heilige Jozef wees onze voorspraak voor een zalig sterven.

Anton Overmars pr.

Delen

Anton Overmars is tot priester gewijd in 2001. Hij is werkzaam in het Heiligdom O.L.V. Ter Nood en in de parochies van Bergen en Schoorl.

Nieuwste overwegingen