De Kerst-mis en de reservetijd

De Kerst-mis en de reservetijd
in

Nog even en het is zo ver: kerstklokjes, kerstbomen, kerstdiners… En natuurlijk, zoals Pr. Overmars het ons deze dagen vaak herhaalt, wat voor ons katholieken centraal staat: de Kerst-mis. Eén van de mooiste Missen van het jaar, met prachtige liederen, met die mooie kerststal en veel kaarsen… Ik denk dat elk van ons van binnen warm wordt bij die herinneringen (dat moet ook wel, want in de kerk is het koud). De Adventskrans met elke week een kaarsje meer brengt ons alvast in de stemming. Het is allemaal prachtig, en dat moet het ook zijn, want de Kerk spant zich op dit mooie feest ten uiterste in om haar Heer door de liturgie de eer te geven die Hem toekomt. Bovendien helpt het ons, want wij mensen zijn lichaam en ziel en de dingen komen eerst door onze zintuigen naar binnen, voordat ze in ons hart kunnen landen.
Maar landen ze inderdaad in ons hart? Laten wij ons soms niet verleiden om in al dat mooie, gezellige, goede maar wel uiterlijke te blijven hangen? Die uiterlijke tekenen zijn als de zoom van het gewaad van Christus, waar weliswaar ook een genezende kracht van uit ging, maar hoeveel mooier is het om tot Zijn Hart door te dringen, om ons te verenigen met Zijn Persoon!

Het doel van de liturgie is dat wij door die uiterlijke tekenen gebracht worden tot de innerlijke genade van het feest dat gevierd wordt. Christus is het Hoofd van het lichaam dat de Kerk is. Door de liturgie brengt de Kerk ons in contact met haar Hoofd en in het bijzonder met de Goddelijke genade. Op het moment dat wij in de liturgie Kerstmis vieren, worden wij deelgenoot van de genade die Christus door Zijn menswording en geboorte voor ons heeft verkregen, namelijk: door ons menselijk leven te delen, maakt Hij ons deelgenoot van Zijn goddelijk leven. En dat is precies waar de mooie liturgie van Kerstmis op gericht is: om díe genade in ons te verkrijgen, dat het Goddelijk leven in ons als het ware opnieuw geboren mag worden.

De vierde week van de Advent is eigenlijk een soort “reservetijd”: soms is hij lang, soms is hij kort, soms is hij er helemaal niet – zoals volgend jaar, wist Kanunnik Hendriks ons afgelopen dinsdag in de H. Mis al te vertellen, dan duurt de 4e week van de Advent slechts enkele uren tussen zondagochtend en zondagavond!
Toch is “reservetijd” het goede woord niet. Luister maar eens naar de lezingen van deze week, die zijn toch echt essentiëel. Dat komt omdat onze Moeder de Heilige Kerk, om ons extra goed voor te bereiden op Kerstmis, de lezingen van de noveen vóór Kerstmis niet laat afhangen van de weekdag maar van de datum. Zo horen we elk jaar op 17, 18, 19 december etc. precies dezelfde lezing. Die lezingen vormen ons laatste opstapje naar Kerstmis. De échte reservetijd hebben we dus vorige week gehad: toen hebben we de lezingen gehoord die komen te vervallen als de noveen al zijn intrede doet in de loop van de derde week.

Volgt u het nog? Dat maakt eigenlijk niet zo veel uit; de conclusie is in elk geval dat we dit jaar een volle vierde week van de Advent hebben die samenvalt met de Kerstnoveen, het belangrijkste moment van de Advent. Dus mocht u de afgelopen week een beetje in slaap zijn gesukkeld (“zoooo’n lange Advent!”), dan is dit het moment om wakker te worden: de nacht loopt ten einde, de dag komt naderbij! Laten we nog een extra moeite doen om onze harten voor te bereiden op de komst van onze Verlosser. En dat we dan met Kerstmis mogen genieten van de kerstkransjes, de kerstbomen, de prachtige Kerstmis met al zijn toeters en bellen… Om daardoor gebracht te worden tot die grote Kerstgenade, dat kerstcadeau wat onze Hemelse Vader voor ons voorbereid heeft: Zijn eigen Zoon, die ons leven opneemt in Zijn Goddelijk leven.


M. Laetitia Dei

Delen

Zuster Maria Laetitia Dei is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará.

Nieuwste overwegingen