Dankbaarheid

Dankbaarheid
in

Er zijn veel dingen die ons dagelijks denken beheersen. De zorgen van de dag, werk, misschien gezin en vrienden en onze relatie met God. Als ik aan het eind van iedere dag even tijd neem om tot rust te komen en de dag aan God op te dragen, wordt het maar moeilijk rustig in mijn hoofd. In gebed komen in mijn gedachten vaak vragen naar boven als: “God wilt U voor mijn familie zorgen? Wilt U voor de zieke mevrouw of meneer zorgen…?”  Twee dingen die mij daar in opvallen zijn dat het meestal een vraag of een verlangen betreft en dat het altijd in de toekomst ligt. Misschien is het een cultureel fenomeen dat wij Nederlanders altijd zo bezig zijn met de toekomst en vaak denken ‘als’ dit of dat maar gebeurt dan… wordt alles beter, word ik gelukkiger. Met als gevolg dat je altijd je eigen schaduw achterna jaagt en nooit echt tot rust komt, noot echt tot gebed komt, omdat je simpelweg niet door je verlanglijstjes heen komt. Voor mij heeft het starten van ‘Gratitude avonden’ (dankbaarheidsavonden) met een groep mensen van Emmanuel in de Papegaaikerk de bewustwording op gang gebracht dat Gratitude (dankbaarheid) niet zo een vanzelfsprekende gedachte in ons 21e -eeuwse mens is. Maar toch een belangrijk element van ons leven en geloof. Want dankbaarheid en geluk liggen in dezelfde lijn als denken en voelen. Als wij dankbaar zijn voelen we ons sneller gelukkig. Je hoort mensen vaak klagen en de negatieve gebeurtenissen van het leven belichten in gesprekken. Toch is dankbaar zijn en daarover nadenken een belangrijke geestelijke discipline die je als mens kan beoefenen. Ons denken is niet neutraal, alles wat we denken beïnvloedt ook ons doen en laten en zeker ook onze gesprekken met God en de anderen. Tijdens onze Gratitude bijeenkomst vertelde iemand dat hij gevraagd was 50 dingen op te schrijven waar hij dankbaar voor was om die bij God in gebed te brengen. Dat heb ik ook gedaan en het heeft mijn gebedsleven veranderd.

Bidden is veel meer dan vragen, het is ook danken en God prijzen voor alle goede en mooie dingen in het leven. Als we zo bidden zal ons gebedsleven groeien en zullen we dichter bij God komen. Ik hoorde iemand zeggen: Het diepste niveau van aanbidding is God altijd te prijzen en dankbaar te zijn. Door al mijn pijn heen, God te danken. Op al mijn wegen, vertrouwend op Hem, als we in de verleiding komen, de hoop niet te verliezen. Door moeilijke omstandigheden in het leven, van God te blijven houden ook al lijkt Hij op dat moment ver weg.

In mijn wanhoop God is mijn hoop.

In mijn donkerte God is mijn licht.

In mijn zwakte God is mijn kracht.

In mijn droefheid is God mijn trooster.

 

Pr. Paul Bindels

Delen

Nieuwste overwegingen