Clara van Assisi

in Overweging

Omdat dit jaar 11 Augustus op een zondag valt vieren we in de Kerk niet de gedachtenis van de heilige Clara van Assisi. Omdat zij een grote heilige is en er veel over haar te vertellen valt wil ik deze weekbrief aan haar wijden. Wat Clara bijzonder maakt zijn vele aspecten uit haar leven. Maar waar in Nederland in de 21^e eeuw nog maar weinig mensen aan denken is de positie van de vrouw in de 11^e eeuw. Dit was een eeuw waarin de rechten van de vrouw verslechterde en de vrouw bijna helemaal uit het openbare leven verbannen werd. De rechten van de vrouw waren al niet erg sterk geweest in de eeuwen daarvoor, doch de tijd van Clara was in dat opzicht een dieptepunt.

In deze tijd trekt de heilige Clara met de heilige Franciscus mee om samen in armoede, een geheel aan Christus gewijd leven te leiden. Een moedige beslissing van Clara om niet voor het relatief veilige huwelijksleven te kiezen. Haar moed en vastberadenheid maar ook haar wijsheid krijgen grote faam. Zij sticht een kleine kloostergemeenschap in San Damiano en leeft daar 42 jaar lang met haar zusters. Zij leeft daar een contemplatief en afgezonderd leven, wat in die tijd voor vrouwelijke religieuzen verplicht was. Zij mochten niet buiten het klooster komen. Toch leefde Clara niet in isolement.
Zij was een van de weinige vrouwen uit de elfde eeuw die door bisschoppen, kardinalen en pausen serieus werd genomen. Ze schreef met veel hoge adel, geestelijken en zelfs met de Paus en is de eerste vrouw die kerkelijke goedkeuring ontving voor een door haar geschreven leefregel voor haar zusters. Op haar sterfbed, in augustus 1253, ontving Clara kerkelijke goedkeuring voor haar leefregel.

Clara was een sterke vrouw, die vastberaden opkwam voor haar roeping en leefwijze, ook wanneer zij op onbegrip stuitte van haar omgeving en de kerkelijke gezagsdragers. Zij leefde vanuit een diepe verbondenheid met Christus, die tot uitdrukking kwam in een dienende zusterliefde voor haar eigen gemeenschap, voor de minderbroeders en voor iedereen die op haar weg kwam.
In de stilte van de contemplatie ging zij een weg van ware menswording, waardoor zij een stralend licht werd voor allen die haar ontmoetten. Over deze weg schrijft Clara zelf: “Plaats je geest in de spiegel van de eeuwigheid, plaats je ziel in de afstraling van de heerlijkheid, plaats je hart in het evenbeeld van Gods wezen en vorm jezelf door beschouwing geheel om in het beeld van zijn godheid. Dan zul jij ook zelf ervaren wat de vrienden ervaren door de verborgen zoetheid te proeven die God zelf vanaf het begin bewaard heeft voor wie Hem beminnen.” (uit de 3e brief van Clara aan Agnes 12-14).