1e H. Communie Tijdens Paastijd
De zondagen in de Paastijd worden als bijzonder passend beschouwd voor de viering van de Eerste heilige Communie. Logisch ook want wat we op Witte Donderdag voor Pasen gevierd hebben; de instelling van de Eucharistie, vindt zijn volheid in het lijden van de Heer op Goede Vrijdag en de Opstanding van de Heer met Pasen. In de Paastijd staan we bijzonder stil bij de Verrezen Heer, al is dat natuurlijk iets wat in elke tijd van het jaar het hart van ons geloof is.
Bij het ontvangen van de H. Communie, mogen we de Heer in zijn volheid ontvangen: zowel in Zijn mensheid als in Zijn Godheid. Het gaat om de Verrezen Heer die we ontvangen. Tijdens de viering van de Eucharistie, het hart hiervan: het Eucharistisch gebed, is het het Offer van de Heer wat centraal staat, dat present wordt gesteld. Maar in de H. Communie die we kort daarna mogen ontvangen, is het meer de Verrezen Heer. Hij is niet dood, Hij leeft!
Het is een waarheid van ons geloof die niet zo makkelijk over te brengen is, zeker niet wanneer mensen heel rationeel zijn ingesteld. Het is een gave om het te mogen geloven.
Ik weet nog goed dat ik in de jaren zo net na mijn bekering, ondertussen al weer bijna 20 jaar geleden, dit geloof eigenlijk nog niet had. Ik had wel op een gegeven moment de keuze gemaakt om elke zondag naar de Mis te gaan, maar toch het besef dat de Heer werkelijk aanwezig is in de H. Eucharistie dat was er nog niet echt. Ik zag het toch nog meer symbolisch. De ommekeer is voor mij ergens gekomen tijdens de Wereldjongerendagen van 2000 naar Rome, ik kan niet precies duiden waar of wanneer, maar toen ik terug kwam was het besef wel volledig aanwezig. En dit is daarna alleen maar gegroeid.
Op een gegeven moment woonde ik in een gemeenschap, de Foyer de Charité, waar ik dagelijks de H. Mis kon bijwonen. Toen ik na deze gemeenschap naar een gemeenschap in Italië ging vroeg ik mij af hoe dat daar zou gaan. De eerste ochtend werd ik om 6.00u wakker van mijn kamergenoot die in alle stilte opstond. Ik vroeg: wat ga je doen? Naar de Mis zei hij. Sinds die morgen ben ik in Italië ook elke dag naar de Mis geweest. Als dat eenmaal onderdeel van je leven is geworden wil je niet meer zonder.
Priesterroeping had ik toen nog niet ontvangen, maar ik denk dat de basis hiervoor zo toch al wel gelegd was. De priester heeft een bijzondere relatie met de H. Eucharistie, hij mag deze opdragen in de Naam van de Heer, in Persona Christi, zoals dat wel genoemd wordt. De priester neemt tijdens de H. Mis de woorden van Jezus in zijn mond: ‘Dit is mijn Lichaam’, ‘Dit is mijn Bloed’, op welk moment het brood en de wijn werkelijk het Lichaam en Bloed van Christus worden. In de Naam van de Heer draagt de priester dit Offer op en tijdens de communie mag de priester de Verrezen Heer aan de mensen uitreiken.
Een mysterie wat ons verstand ver te boven gaat, maar wat we met de genade van God mogen geloven. Laten we op deze Roepingenzondag bidden om roepingen, zodat dit mysterie nooit ophoudt onder ons te bestaan. En dan natuurlijk niet alleen om priesterroepingen, maar om alle mensen die God op een bijzondere wijze willen dienen.
Onze Lieve Vrouw ter Nood, bidt voor ons.
ZATERDAG 13 MEI 2017 IS DE OPENING VAN HET THEMAJAAR 100 JAAR FATIMA
MET DE H. MIS OM 10.30 UUR, PROCESSIE, EEN LEZING OM 13.15 UUR EN
VERVOLGENS AANBIDDING EN LOF.
Rector Jeroen de Wit
Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.
De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.
In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”
Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.
Nieuwste overwegingen
Lourdes in Heiloo
april 14, 2024
Bernadette op bezoek
april 07, 2024
Hij is verrezen!
maart 31, 2024