Pelgrims van hoop

in Overweging
Met de opening van de Heilige Deur op Kerstavond in de Sint-Pieter begon het jubeljaar 2025. Op deze 3e zondag van het jaar lezen we in het evangelie dat Jezus zelf een “Genadejaar van de Heer” aankondigde in de synagoge van Nazareth. Hij opende de boekrol van de profeet Jesaja en vond deze woorden: “De Geest des Heren is over Mij gekomen, omdat Hij Mij gezalfd heeft. Hij heeft Mij gezonden om aan armen de Blijde Boodschap te brengen, aan gevangenen hun vrijlating bekend te maken en aan blinden dat zij zullen zien: om verdrukten te laten gaan in vrijheid, om een genadejaar af te kondigen van de Heer.” In Jezus zijn deze woorden in vervulling gegaan. Hij is de enige hoop van de mensheid die niet teleurstelt.
Paus Franciscus riep het jubeljaar uit met de bul Spes non confundit, “de hoop wordt niet teleurgesteld” (Rom. 5,5), en plaatste het onder het motto “Pelgrims van de hoop”. Hoop is daarom het centrale thema van dit Heilig Jaar. Samen met geloof en liefde is hoop een van de goddelijke deugden, die de essentie van het christelijke leven vormen. Hoop is geen vlucht uit de werkelijkheid of paaien met het hiernamaals, maar een bovennatuurlijke kracht die onverstoorbaar gericht is op de gelukzaligheid en het heil van de wereld. Het is de christelijke hoop die aan het hier en nu de ware zin en de juiste richting aan het leven geeft.
In de encycliek Spe Salvi vermeldt paus Benedictus XVI drie wezenlijke scholen van de hoop. De eerste is het gebed. Want het gebed is in zijn oervorm van het verzoek niets anders dan het spreken van iemand die hoop koestert. De tweede school is het serieuze en rechtvaardige handelen van de mens. Het is de moed om elke dag verder te gaan, zelfs wanneer hij ogenschijnlijk geen succes behaalt, faalt of machteloos lijkt te staan tegenover een overmacht van kwade krachten. De derde school is medelijden en het verdragen van het lijden. Natuurlijk moeten we waar mogelijk het lijden proberen te verminderen en verlichten. Uiteindelijk kan alleen God het definitief overwinnen. Maar het hangt ook af van de mate van onze hoop, hoezeer we bereid zijn ons lijden te aanvaarden, op te offeren en te verenigen met het kruis van Jezus om het kwaad en schuld, de bronnen van lijden, uit de wereld te bannen.
In de Jubileumbul schrijft paus Franciscus: “De hoop vindt in de Moeder van God de hoogste getuige. In haar zien wij hoe de hoop geen dwaas optimisme is, maar een genadegave in de realiteit van het leven. Aan de voet van het kruis herhaalde zij haar ‘ja’ zonder de hoop op en het vertrouwen in de Heer te verliezen. In de kwelling van die pijn, uit liefde aangeboden, werd zij onze Moeder, Moeder van de hoop.”
Ook ons Mariaheiligdom in Heiloo, dat door de bisschop tot jubileumheiligdom is aangewezen, zou voor velen een plaats van hoop moeten worden. Hier willen we als pelgrims van hoop leren bidden, in naastenliefde te leven en lijden met elkaar te dragen. We mogen hier ook elke dag de kracht voor krijgen door de jubelaflaat, die onze harten vrij en open maakt voor de oneindige, alles transformerende liefde en barmhartigheid van God. Het vertrouwen, de hoop op Zijn barmhartigheid is het anker van onze ziel dat tot in de hemel reikt.
Pr. Martin Barta
Nieuwste overwegingen

Loslaten
februari 08, 2025

Maria Lichtmis: Opdracht van de Heer in de tempel
januari 31, 2025

Vaderlands trots
januari 18, 2025