“Opdat zij allen één zijn”

"Opdat zij allen één zijn"
in

De week van 15 – 22 januari is de Week van gebed voor de eenheid van de Christenen. Het is een diep verlangen van de Heer dat wij werkelijk één zijn, zoals Hij één is met God de Vader, zie Joh. 17,21: “Opdat zij allen één mogen zijn zoals Gij, Vader, in Mij en Ik in U.” Dit is wat Jezus bidt kort voordat Hij gevangen genomen wordt en Zijn lijdensweg begint. Dit is Zijn laatste testament: dat wij werkelijk één mogen zijn.

Jezus bidt dit voor al Zijn leerlingen, voor allen die in Hem geloven (v. 20), voor alle Christenen dus. We weten hoezeer we hier in te kort schieten: al sinds de eerste eeuwen zijn er afsplitsingen in de Kerk, vaak door zeer menselijke strijd en onbegrip. Grofweg zijn er grote scheidingen geweest rond het jaar 500, 1000 en 1500 (de reformatie). Hoe pijnlijk is het voor ons Christenen dat we zo gescheiden zijn. Ook omdat dit ons afhoudt van een krachtige evangelisatie, want Jezus zegt ook dat juist de eenheid een getuigenis is die helpt dat de mensen in Jezus zullen geloven als Zoon van God, gezonden door de Vader (zie v. 21).

Maar de zonde van de verdeeldheid hoeven we soms ook niet zo lang terug of ver van huis te zoeken. Na het 2de Vaticaans Concilie in de jaren ’60 is er in de katholieke Kerk ook veel verdeeldheid geweest, polarisatie. Tussen mensen die het concilie graag heel ruim uit wilden leggen en dit slechts als een begin zagen en mensen die de uitspraken van het concilie best wel heel ver vonden gaan en soms liever terug gingen naar eerder. Ook dit heeft veel strijd gegeven en is helaas soms nog voelbaar in parochies, al is dit al wel veel minder geworden. Paus Johannes Paulus II en de onlangs overleden paus Benedictus XVI hebben veel gestreden voor een juiste uitleg van het concilie.

Het is goed om voor ons zelf na te denken in hoeverre wij meewerken om de eenheid van de Christenen te bewerkstelligen of juist niet. Wetend dat dit een diep verlangen is van de Heer en een krachtig teken in de Evangelisatie zou het ons allen zeer aan het hart moeten gaan.

Het is mooi om te vertellen dat sinds vorig jaar een groepje Evangelische Christenen, Leef! Heiloo, op een zondagmorgen in de maand, toevallig ook weer op 15 januari samenkomen in een zaaltje in het klooster om hun geloof te vieren. Ze volgen hiertoe de livestream van een gemeenschap uit het Oosten van het land en hebben daarna nog wat ontmoeting met elkaar. Natuurlijk, er zijn verschillen tussen ons en hen in geloof, ook heel belangrijke verschillen als de Eucharistie, het Priesterschap en de rol van Maria, maar, zoals wel eens gezegd wordt: er is meer dat ons bindt dan wat ons scheidt van elkaar. Namelijk het Doopsel en de H. Geest die wij ontvangen hebben. Het is juist de H. Geest die ons één wil maken. Daarom verlang ik ook zo naar een nog grotere openheid voor de H. Geest op ons heiligdom. Hiertoe zijn we afgelopen jaar ook begonnen met de lofprijzingsavonden Loven en Prijzen Heiloo. Ook dit voorjaar gaan we dit weer oppakken.

Kom heilige Geest, kom! En maak ons een opdat de wereld gelove.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen de Wit

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen