Oktobermaand, Rozenkransmaand

Oktobermaand, Rozenkransmaand

We gaan deze week over van de september- naar de oktobermaand; de maand die traditioneel gewijd is aan de H. Rozenkrans. Een maand dus om wat extra aandacht te hebben voor de het bidden van de Rozenkrans en op 7 oktober, volgende week dus, is er ook het feest van de H. Maagd Maria van de Rozenkrans.

Op ons Mariaheiligdom hebben wij de gewoonte om elke dag de H. Rozenkrans te bidden. Door de week (en op zaterdag) is dit om 11.30uur, vòòr de H. Mis van 12 uur en op zondag bidden we deze voor de Mis van 9 uur in de Genadekapel, om 8.30uur. Zo komt de Rozenkrans in ieder geval elke dag aan bod.

Zelf heb ik mijn eerste Rozenkrans gekocht toen ik, kort na mijn bekeringsmoment in Australië, naar Lourdes ging. Ik vond het best wel gek om als jongeman van toen 29 jaar, zo’n kralensnoer te komen. Toch heb ik het gedaan en ben ook meteen begonnen om deze te gaan bidden. In Lourdes is dit gemakkelijk, daar wordt hij elke avond gebeden in de Lichtjesprocessie, maar als je daarna weer thuis komt, moet je er wel bewust voor kiezen om dagelijks de Rozenkrans te bidden.

Maria heeft in privé-openbaringen vaak het grote belang aangegeven van het bidden van de Rozenkrans, de meest bekende hierbij zijn denk ik wel de verschijningen van de Maagd Maria in Fatima aan de drie herderskinderen Lucia, Francisco en Jacinta, die toen respectievelijk 10, 8 en 7 jaar waren. Maria heeft gevraagd dat het gebed dagelijks in alle gezinnen gebeden zou worden en dat is toen in de katholieke wereld ook een groot gebruik geworden.

In onze streken is dit gebruik aan het einde van de vorige eeuw helaas wat weggezakt, maar ik ben heel blij dat ik in een gezin geboren ben waar dit nog wel dagelijks gebeurde. Wij baden hem dan niet met het hele gezin (op de kokosmat zoals je sommige mensen nog wel hoort zeggen), maar mijn ouders baden het samen steevast omstreeks 23.00 uur voor het naar bed gaan. Mijn vader geknield bij de bank terwijl mijn moeder soms al bezig was om de ontbijttafel voor de volgende morgen klaar te zetten. Uiteindelijk is mijn moeder op het Feest van Maria van de Rozenkrans gestorven; een knipoogje van God?, ja, ik kan het zeker zo zien.

Het Rozenkransgebed is mij ondertussen dierbaar geworden, al blijft het altijd zo dat je er op moet letten om er even tijd voor te maken. Doorgaans bid ik hem graag lopend, dat vind ik fijn meditatief en zo heb ik gelijk wat beweging en buitenlucht, het nuttige met het aangename verenigen toch? Maar ook tijdens wat langere ritten in de auto bid ik hem graag, het gebed leent zich daar goed voor.

Ik hoop dat het bidden van de Rozenkrans ook in deze tijd weer steeds meer ontdekt mag worden. Het is een krachtig gebed, juist door de eenvoud denk ik en het brengt rust en meditatie in ons jachtige bestaan. Heel geschikt voor deze tijd dus. Laat de mooie kans van deze Rozenkransmaand niet voorbijgaan, benut hem, als dit nog niet zo mag zijn, om te komen tot het dagelijks bidden van de Rozenkrans. En vertrouw er op dat dit vruchtbaar zal zijn voor ùw geestelijk leven en het leven van vele anderen.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen de Wit

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen