Loslaten

Loslaten
in

Na lange tijd dagelijks van Bennebroek naar Heiloo te zijn gereden en het krijgen van een nieuwe benoeming in Warmenhuizen en Burgerbrug, heb ik besloten om te verhuizen.
Zoals alle mensen die wel eens zijn verhuisd (ik vermoed bijna iedereen), slaak ik een diepe zucht dat deze periode voorbij is. Want verhuizen is heel mooi: een nieuw plekje krijgen en het oude achter je laten. Maar verhuizen staat ook in de top tien van de stressvolle gebeurtenissen in een mensenleven. En zeker niet onderaan de lijst. Wat mensen vaak vergeten, is dat verhuizen ook een grote spirituele dimensie heeft.

Voor mij betekende het veel van mijn oude leven als ondernemer achter me te laten, wat ik in het oude huis had beleefd, om meer mijn roeping en missie te leven. Als mens heb je maar twee handen en kun je niet alles vasthouden. Zo is het ook met de materiële zaken die je als mens verzamelt in het leven. Je kunt niet alles meenemen. Ja, ruimte is er misschien in het nieuwe huis wel genoeg, maar is die ruimte er ook in je nieuwe leven? Nee, was mijn antwoord daarop. Veel moet worden losgelaten. Het lijkt misschien wel op mijn gebedstijd.

Ik beleef deze verhuizing iedere dag, gewoon thuis of in de kerk, in het diepst van mijn hart. Deze tocht heet ‘het stil gebed’. Mijn reisgezel is Jezus. Hij helpt mij naar boven, we praten samen en Hij helpt me ook weer naar beneden. En na de tocht komt de onvermijdelijke keuze die nu ook voor mij ligt: wat en wie gaan er in mijn rugzak voor deze tijd? Hoe moeilijk deze vraag is, lezen we in het verhaal van de rijke jongeling (Matteüs 19). “Wil je volmaakt leven?” zegt Jezus tegen hem, “Ga heen, laat alles achter je wat je bezit en volg Mij.”

Na vele dagen van voorbereiding is het moment aangekomen. Het inpakken van dozen en het tillen van meubels wordt steeds zwaarder en vermoeiender. We worden stil en concentreren ons op de taak. Licht hijgend bereiken we het nieuwe huis. Wat is het toch mooi! En wat zijn we klein in vergelijking met de grootte van deze verandering en de uitgestrekte toekomst die voor ons ligt. Ik voel intense dankbaarheid. Ook besef ik dat ik, tot mijn schrik, nog heel veel – te veel – heb meegenomen. Mijn rugzak puilt uit van de spullen en is bijna ontilbaar! Toch moeten we terug naar het oude huis om de laatste spullen op te halen.

Gemengde gevoelens dringen zich op. Enerzijds is er het zo vertrouwde aanvoelen van het oude huis, anderzijds de zin om het nieuwe leven te ervaren in het nieuwe huis. Het is lastig te genieten van dit moment van overgang door de vele keuzes. Gelukkig heb ik veel hulp van mensen die dicht bij mij staan, wat een rijkdom. Daarbij is het loslaten van spullen eigenlijk maar bijzaak. Want, zegt Jezus tegen de rijke jongeling, als de leerlingen Hem vertwijfeld vragen: “Wie kan alles achterlaten, om zo het rijk der hemelen te bereiken?” “Bij de mensen is dat onmogelijk, maar bij God zijn alle dingen mogelijk.”

Wat een geluk om Jezus te mogen volgen…

 

Pr. Paul Bindels

Share

Recent Sermons