Leven als een speedboot

Leven als een speedboot
in

Zusters en broeders, Ik werd met al het nieuws dat op ons afkwam in de afgelopen maand een beetje duizelig. Zowel van de hoeveelheid nieuws als van de snelheid waarop het op mij afkwam. Het deed denken aan een waterskiër achter een speedboot, waarbij de waterski’s dan de radio of TV en mijn mobiel zijn en de speedboot het wereldnieuws. Daarbij zijn er twee ellendige dingen; de waterskiër heeft geen idee waar de boot heen gaat en kan alleen maar volgen, wat hem het gevoel geeft dat hij is overgeleverd aan de gebeurtenissen. Maar als hij stopt en het touw loslaat, zinkt hij in de golven en moet zwemmen.
Dat is nu juist wat Jezus ons wil leren in Zijn evangeliën. Zwemmen, niet ondergaan in de zee van ons bestaan. Doch zwemmen is niet zo makkelijk, daarvoor moet je oefenen. Je hebt er een beetje moed voor nodig en vooral, je moet het doen! Door te doen leer je immers. Dat zien we ook bij de twaalf leerlingen van Jezus. Hij neemt ze aan de hand en gaat met ze op reis, drie jaar lang. In de evangeliën is Jezus vaak aan het woord, geeft aanwijzingen, vermaant maar geeft vooral richting. Mooi is te lezen hoe de leerlingen erop reageren. Zij zijn ook vaak aan het woord in de evangeliën en is het u wel eens opgevallen op wat voor manier? Ze zeggen dan klagend bij de storm op het meer; “Meester, bekommert het U niet dat wij vergaan?” (Marcus 4:38). Bij de verdeling van de broden en vissen; klagen de discipelen dat ze niet genoeg voedsel hebben om de menigte te voeden (Matteüs 14:15-17). Johannes klaagt over iemand die in Jezus’ naam demonen uitdrijft zonder hun toestemming (Lucas 9:49). Hierin klinkt jaloezie of exclusiviteit door. Tomas klaagt met cynisme als Jezus terug wil naar Judea, waar gevaar dreigt (Johannes 11:16) “Laten wij ook gaan om met Hem te sterven.” Hier klinkt sarcasme en berusting in door. Dit zijn maar een paar voorbeelden, maar er zijn nog veel meer klachten van de apostelen. Het is grappig te zien hoeveel de leerlingen op ons lijken en er eigenlijk niet zo veel van begrijpen. Ze begrijpen niet dat het gaat om vertrouwen en geloof. Pas als je dat begrijpt kan je ook werken in de wijngaard van God de Vader.

Toen ik als kind moest leren zwemmen wat in Nederland wel degelijk van levensbelang is, was er iemand die mij bij de hand nam, met een beetje moed en vooral doorzettingsvermogen, heb ik het dan toch geleerd. Ja, ik was zeker ook bang, doodsbang net als de twaalf leerlingen, “bekommert het U niet dat wij vergaan?”. Diezelfde gevoelens heb ik als ik net als de leerlingen, op missie ga. Missionair zijn is de opdracht die Jezus ons allen geeft. Dat is best wel griezelig. Daarom neemt Hij ons bij de hand en zegt “kom, laten we het samen doen. Zie, Ik zal bij je zijn tot aan het eind van deze wereld”(Matteüs 28,20). Aan Zijn hand kon Petrus zelfs over water lopen.

Ik wens u een gezegende Goede week toe.

Pr. Paul Bindels

Delen

Nieuwste overwegingen