Het gebed

Het gebed
in

In het Evangelie van afgelopen zondag, 16 oktober, geeft Jezus ons aan dat we “steeds moeten bidden en daarin niet moeten versagen” (Luc 18,1). Het gebed is een groot geschenk. Gebed is ons contact met God, op wat voor wijze dan ook. Dit kan met woorden zijn, maar ook in stilte, en ook door daden van liefde. Het gebed toont aan dat wij inderdaad geschapen zijn naar “Gods beeld en gelijkenis”, anders zou er geen werkelijk contact mogelijk zijn.
Maar het gebed is ook een opgave. We zijn er als (gevallen) mens, toch niet van nature toe geneigd, we hebben heel snel de neiging om onze tijd anders te besteden. Daarom als we willen bidden, als we een gebedsleven willen hebben, vraagt dit een bewuste keuze van ons en dagelijkse trouw. Alleen zo kunnen we komen tot het “niet versagen” van het gebed wat Jezus van ons vraagt.

De traditie van ons geloof en de Kerk biedt ons hier wel veel handreikingen in aan. Velen van ons zullen toch thuis, wanneer u uit een katholiek gezin komt, hebben geleerd om ’s morgens een ochtendgebed te doen, en de dag ook af te sluiten met een gebed. Vaste gebeden als een Onze Vader en een Weesgegroet of meer met eigen woorden, of een combinatie hiervan. Ook zullen velen wel meegekregen hebben om voor en na het eten te bidden. God te danken dat Hij altijd weer voor ons zorgt.

In deze maand oktober is het natuurlijk ook onmisbaar om het Rozenkransgebed te noemen. Wat ook in vele katholieke gezinnen dagelijks gebeden werd en wat naar mijn idee ook weer steeds meer ingang begint te vinden. Het is ook een prachtig gebed, wanneer wij dit met aandacht bidden, dan zijn we bij het bidden van één rozenhoedje circa 20 minuten in meditatie, is ons hart verbonden met God, middels Maria.
Religieuzen, priesters, seminaristen en ook vele leken thuis, bidden dagelijks het Getijdengebed. In dit gebed, wat uit 5 (of max. 7) gebedsmomenten op een dag bestaat, staan vooral de psalmen centraal. De 150 psalmen die al door het volk Israël gebeden werden, zeker ook door Jezus gebeden zijn, en na Jezus dood en verrijzenis ook een plek hebben gekregen in het gebed van de eerste christelijke gemeenschap, de Kerk. Het is bidden met woorden die God, de Heilige Geest, onszelf gegeven heeft. We vinden er vaak woorden in voor alle momenten in ons leven, moeilijke, maar ook hele mooie momenten. Op het heiligdom bieden wij u ook de mogelijkheid van Eucharistische aanbidding aan. Het is een (meestal) in stilte verwijlen bij de gekruisigde en verrezen Heer. Het is een gebed van hart tot hart; “spreek Heer, uw dienaar luistert.” Maar ook een mooi moment om als onze zorgen bij Hem neer te leggen: “Komt allen tot Mij die uitgeput zijt en onder lasten gebukt en Ik zal u rust en verlichting schenken. […] en gij zult rust vinden voor uw zielen” (Mt 11, 29). Een eigentijdse vorm van gebed biedt het heiligdom u aan op de avonden Loven en Prijzen Heiloo (eerstvolgende op 9 nov.) Met behulp van moderne lofprijzingsmuziek en een openheid voor de heilige Geest richt u zich tot God en kan God tot u spreken. Zo zijn er vele vormen beschikbaar van gebed, waar het voor ons vooral op aan komt voor ons is een keuze, en trouw, om aan Jezus verzoek antwoord te geven en “steeds te bidden en niet te versagen”.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen

Share

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Recent Sermons