Het Evangelie van de Tien Maagden

Evangelie van de Tien Maagden
in

Het Evangelie van vandaag is het evangelie van de tien maagden, of de tien jonge meisjes. Vijf waren wijs en vijf waren dom of dwaas. Ik weet nog goed dat toen ik kapelaan was in Bergen er een moeder bij de voorbereiding van een gezinsmis moeite had met dit woord, ze vond dat zo hard naar de kinderen toe. Maar het staat er toch echt, Jezus wilde in zijn parabels heel duidelijk zijn. De vijf wijzen hadden voor hun lampen wel olie meegenomen, terwijl de vijf dwazen dit niet hadden. Toen dus de bruidegom kwam, met zijn bruid, in een processie zoals dat toen ging, hadden de dwazen geen brandende lampen om in de processie mee te lopen.

Zij moesten eerst olie gaan kopen. Toen ze terugkwamen was de deur van de ruimte van het bruiloftsfeest reeds gesloten en hoe ze ook bonsden, ze kwamen er niet in. Integendeel ze kregen te horen: “Ik ken u niet.” Ook weer heel hard en duidelijk. “Weest dus waakzaam, want ge kent dag nog uur” volgt hier nog op.

Het Evangelie is een beeld van de wederkomst van de Heer die we eens verwachten, maar niemand kent dag noch uur, zelfs de Zoon niet, alleen God de Vader (vgl. Mt 24,36). Ook kan je hier het moment van ons overlijden in zien en we de Heer gaan ontmoeten, ook dit moment kennen we niet. We moeten dus voorbereid zijn. De lampen mag je zien als het hebben van geloof, of, je zou ook kunnen zeggen: van gedoopt zijn. Je hebt de aanleg om te schijnen, maar je moet het wel voeden met gebed en goede werken, anders is je lamp evengoed nog gewoon uit. En de meisjes mèt olie zijn dan degenen die zowel gedoopt zijn als ook een gebedsleven hebben onderhouden en goede werken hebben verricht. Dat geeft olie voor de lampen, dan zal je licht stralen als je de Heer gaat ontmoeten, dan zal Hij je kennen.

Het klinkt hard: de deur gaat op slot en hij wil je niet kennen als je dan nog buiten staat. Maar we moeten ons realiseren er komt een keer het moment van het finale oordeel van ons leven, ofwel als de Heer wederkomt, ofwel als we overlijden en Hem tegemoet gaan. Hoe staan we er dan voor? Zijn we er dan op voorbereid om Hem te ontmoeten? God is oneindig barmhartig, zeker, maar ik denk dat de parabels van Jezus ons ook tonen dat God rechtvaardig kan zijn.

Afgelopen week had ik een begrafenis van een nog vrij jonge mevrouw, nog maar 66 jaar oud. Ze was gedoopt, maar deed eigenlijk niets meer aan haar geloof. Drie weken voor haar overlijden was ze ‘toevallig’ met haar man hier bij ons op het heiligdom, ze gingen samen langs de huisjes van de kruisweg, hij haar duwend in de rolstoel. En toen bedacht ze dat ze toch wel een kerkelijke uitvaart wilde als het zo ver zou zijn. Zondagmorgen was ze gevallen en was ze er zeer slecht aan toe. Haar man belde mij en we hebben nog de ziekenzalving gedaan. Maandagmiddag is ze rustig ingeslapen. Ik geloof dat de Heer barmhartig met haar zal zijn, dat ze nog net op tijd aan de olie voor haar lamp is gaan denken. Laten wij er eerder aan denken. Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons. Ook in het uur van onze dood.

Rector Jeroen

Share

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Recent Sermons