Heb elkaar lief!

Heb elkaar lief!
in

“Heb elkaar lief!” Is de opdracht die Jezus ons deze zondag meegeeft in het Evangelie. En Hij voegt er ook nog iets aan toe: “Zoals ik jullie heb liefgehad, zo moeten jullie elkaar liefhebben.” Het is nogal wat, wat Jezus tegen ons zegt, want we weten allemaal hoezeer Hij ons heeft liefgehad; Hij heeft Zijn leven voor ons gegeven op het kruis. Zozeer heeft God de wereld liefgehad dat Hij ons Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft en Deze is voor ons gestorven op het kruis. Dit is het voorbeeld en de maatstaf die Hij ons heeft nagelaten voor onze onderlinge liefde.
Voldoen wij hieraan? Als we op dit moment in de wereld kijken absoluut niet natuurlijk. Denk alleen maar aan de vreselijke oorlog in de Oekraïne, maar niet alleen daar, er zijn vele plekken waar mensen elkaar in de haren zitten en elkaar de vreselijkste dingen aandoen. Maar ik denk dat we het niet zo ver van huis moeten zoeken. Hoe zit het met onszelf, in onze directe omgeving? Hebben wij elkaar echt lief zoals Jezus ons heeft liefgehad? Of zijn we toch vaak erg op ons zelf gericht?

We moeten goed bedenken dat Jezus dit tegen Zijn leerlingen zegt. Dus deze opdracht van Jezus is een opdracht voor leerlingen van Jezus, voor ons dus. Ik hoop tenminste dat u zich als leerling van Jezus beschouwt, of misschien heeft u wel het verlangen om dit te spoedig te worden. Jezus zegt zelfs dat deze onderlinge liefde HET kenmerk is van leerlingen van Jezus. Daaraan zijn leerlingen van Jezus te herkennen.
Is dat op dit moment het geval? Ik houd het nu maar even heel dicht bij huis: het heiligdom. Proeven mensen die hier komen aan onze onderlinge liefde dat wij leerlingen van Jezus zijn? En onder “ons” zou ik dan graag de volgende mensen laten vallen: rector, andere priesters, zusters en medewerkers van het heiligdom, vrijwilligers, en alle vaste kerkgangers, zij die het heiligdom wat als hun thuis, hun “parochie” beschouwen. Ik hoop dat dit zo is, maar ik denk gerust dat we hier nog in kunnen groeien, mijzelf zeker niet uitgesloten.

Kort geleden was er in Breda de conferentie over de Missionaire Parochie, n.a.v. het boek van Fr. Mallon, ‘Als God renoveert’. Hij spreekt hierin over het belang van een betekenisvolle gemeenschap. Wil je als parochie missionair zijn dan moet je een betekenisvolle gemeenschap zijn. Een gemeenschap waar mensen elkaar echt kennen, steun vinden in moeilijke momenten en waar ze hulp kunnen ontvangen. Maar ook een plek waar je je vreugde kan delen. Dit wordt zo gemist in de maatschappij en dit is iets wat wij als kerk kunnen bieden. Moeten kunnen bieden, want Jezus geeft ons hiertoe de opdracht. En niet alleen dat, Hij schenkt ons hiertoe ook Zijn genade.
Nu zijn wij als heiligdom in strikte zin natuurlijk geen parochie. Maar ik hoop wel dat wij voor alle betrokkenen een betekenisvolle gemeenschap kunnen zijn en dat mensen inderdaad, wanneer ze op ons heiligdom komen, of het nu in het Oesdom is, het Gastenhuis, of gewoon op het park en in de kapellen, deze onderlinge liefde mogen proeven. Want daaraan zullen mensen merken dat wij leerlingen van Jezus zijn. Zullen we samen hier voor bidden en aan proberen te werken? Dank u wel.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen de Wit

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen