Een Kind is ons geboren, uit liefde

Een Kind is ons geboren, uit liefde
in

Na bijna vier weken voorbereiding, Advent, mogen we Kerstmis gaan vieren. Het mooie Hoogfeest van de geboorte van de Heer. Het blijft altijd iets onvoorstelbaars, dat de grote God die alles geschapen heeft en van voor alle tijden bestaat, mens geworden is in het kleine Kindje Jezus in Bethlehem. Hij die niemand nog ooit had gezien, behalve dan misschien Mozes op een bepaalde wijze, kwam nu zichtbaar onder ons als een kleine kwetsbare baby, in doeken gewikkeld. De almachtige God die zich totaal afhankelijk heeft gemaakt van de mensen.

Voor ons mensen is dit niet te begrijpen. Wij willen alles zelf in de hand houden, en liefst proberen we een zo hoog mogelijke plaats te bekleden, maar bij God is alles omgekeerd. Zijn logica is niet onze logica, Zijn gedachten zijn niet onze gedachten. God beredeneert langs de weg van de liefde. Terwijl wij vaak denken in termen van macht en aanzien.

In en uit liefde heeft Hij de wereld geschapen. Heeft Hij de mens gemaakt tot “beeld en gelijkenis” van Hem. Hij heeft de mens een vrije wil gegeven, zodat de mens uit vrije wil het goede zou kunnen kiezen en zijn Schepper eren. Maar helaas, ook verleid kon worden en voor ongehoorzaamheid tot God kon kiezen. God heeft de mens echter niet aan zijn lot overgelaten en na de diverse pogingen in het Oude Testament de bijzonder drastische keuze gemaakt om zelf mens te worden. Wie had dit ooit kunnen verzinnen? Er wordt wel gezegd dat gevallen Engelen juist om deze reden zich tegen God hebben gekeerd, hoe kan God zo iets absurds doen? En toch heeft Hij het gedaan.

Alles nog steeds in en vanuit de liefde. Door zelf als klein Kindje te verschijnen en zo het hart van de mensen te winnen (cf. Mal. 3,24); het hart van de mens te veranderen, door de genade van Zijn dood en verrijzenis, van een hart van steen, naar een hart van vlees en bloed (cf. Jer. 32,39-40). Maar uiteindelijk blijft het een vrije keuze van de mens om voor God te kiezen. Deze God, die zoveel van de mensen houdt dat Hij voor hen Zijn eniggeboren Zoon heeft geschonken; mens heeft laten worden en heeft laten sterven en verrijzen. De mens is nu aan zet, hoe gaat de mens hiermee om?

Eerlijk gezegd lijkt de mens deze bijzonder liefhebbende God de afgelopen 50 jaar wat te zijn vergeten. We hadden het misschien te goed met elkaar. Alles ging steeds maar beter en we wisten, zo leek het althans, wel heel goed ons zelf te redden. Die situatie is nu kennelijk anders. De mens lijkt het toch niet meer zo in de hand te hebben. Menselijke oplossingen lijken niet meer te werken en zodra ze zijn ingevoerd alweer achterhaald. Ze lijken het probleem niet op te lossen.
Zou de oplossing misschien gelegen kunnen zijn door het Kindje Jezus weer in ons hart te sluiten? Hem om hulp te vragen, en Zijn en onze Hemelse Moeder Maria? Dat zou zo maar eens zo kunnen zijn. God houdt nog steeds immens veel van ons, maar in de Bijbel wordt God ook omschreven als een “jaloerse” God, Hij wil wèl dat we Hem zoeken, Hem eren en naar Zijn geboden leven. Als wij dat doen dan kan er een grote harmonie zijn in Zijn schepping en in en tussen ons, Zijn schepselen.

Dat dit Kerstfeest van 2021 ons hiertoe mag leiden. Zalig Kersmis!

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen de Wit

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen