De kracht van Aanbidding

De kracht van Aanbidding
in

Vandaag schrijf ik u vanuit Pritzwalk, een dorpje in de omgeving van Berlijn. Onze paters hebben hier al acht jaar lang een missie. Hun parochie beslaat een oppervlakte die groter is dan heel Berlijn en er staan drie katholieke kerken: eentje van de grootte van de Genadekapel en twee die nog iets kleiner zijn, elk op ongeveer een halfuur rijden van elkaar.

De mensen in deze omgeving hebben veel geleden: de oudsten onder hen hebben de Tweede Wereldoorlog nog bewust meegemaakt, en dan is er natuurlijk nog de naoorlogse tijd onder Russisch, communistisch bewind. Een oude dame vertelde ons gisterochtend hoe zij op school door haar juf te schande werd gezet omdat ze op zondag naar de kerk ging en vanochtend legde iemand anders uit dat hij eigenlijk had willen studeren, maar simpelweg de keuze kreeg: of de Kerk verlaten en toegelaten worden aan de universiteit, of in de Kerk blijven en niet studeren. Hij koos het laatste. De meerderheid van de gelovigen was niet zo moedig als hij: momenteel is 90% van de bevolking niet gedoopt, en van de overige 10% is het aantal praktiserend katholieken miniem.

Deze mensen hebben hun leven gegeven voor het geloof. Al zijn ze er niet direct om gestorven, hun keuze voor God heeft hen toch veel gekost. Maar ze hadden het ervoor over en kijken tevreden terug op hun leven, want ze zien dat God hen in Zijn voorzienigheid en liefde altijd heeft gedragen. Zij zijn de overlevenden, de harde kern die het geloof heeft weten te behouden in roerige tijden. Wat wel moeilijk voor hen is, is te zien hoe zo veel jongeren – terwijl het geloof nu vrij te belijden is – toch wegblijven uit de Kerk. Terwijl zijzelf hun toekomst en soms zelfs hun leven in de waagschaal hebben gelegd voor het geloof, is de nieuwe generatie vaak rondhangend op het kerkplein te vinden, terwijl niets hen ervan weerhoudt om binnenin de kerk te zitten. Er hangt hen geen enkele straf boven het hoofd, maar het kwaad is al geschied: God is uit de samenleving verbannen.

Toch laat het uitgedunde aantal parochianen ook nu het hoofd niet hangen. Elke dag van de week is er, afwisselend in de verschillende kerken, de mogelijkheid tot Aanbidding van het Allerheiligste. De intentie: bekering. En zo zijn deze mensen elke dag in de kerk te vinden, in stille Aanbidding, om zegen af te smeken voor hun dorpsgenoten die God links hebben laten liggen. En in Zijn goedheid licht de Heer nu al een tipje op van de sluier die de vruchten van ons gebed aan onze ogen onttrekt: elk jaar weer komen er nieuwe mensen tot het geloof, waaronder – een aantal jaar geleden – een moordenaar en drugscrimineel, die nu met zijn getuigenis heel Duitsland afreist. Momenteel zijn ook twee protestanten steevast in de Aanbidding te vinden.

Want ook al denken we niets te kunnen doen en ook al staan we met lege handen, we kunnen ze altijd vouwen. “Vraagt en u zal gegeven worden”, heeft Hij het ons niet zelf gezegd? En wie zal beweren dat God zijn beloften niet nakomt?

Ook in het Heiligdom Onze Lieve Vrouw Ter Nood hebben we de genade elke dag Onze Lieve Heer te mogen aanbidden in het Heilig Sacrament. Vanaf de maand mei op weekdagen zelfs aansluitend aan de H. Mis, van 11:45-12:45. Bidt u mee, dat ook in onze omgeving de mensen zich zullen bekeren?

M. Laetitia Dei

Share

Zuster Maria Laetitia Dei is lid van de Dienaressen van de Heer en de Maagd van Matará.

Recent Sermons