Bernadette op bezoek

Bernadette op bezoek
in

Eindelijk is Bernadette Soubirous bij ons in Heiloo op bezoek. Een paar jaar geleden was het al de bedoeling, maar Corona hield haar tegen. Als naamgenoot spreekt deze heilige mij als vanzelf bijzonder aan. Mijn moeder bezocht Lourdes toen ze mijn vader net leerde kennen. Als ze ooit een dochter mocht krijgen, dan zou haar naam Bernadette zijn. Mijn peettante was verpleegster en ging jarenlang mee naar Lourdes om zieken te verzorgen. De hele familie spaarde lege flessen voor het statiegeld om te sparen voor de reis.

Als tiener had ik zo mijn twijfels over alles daar in Lourdes, maar toen ik een zwaar gehandicapte man zonder benen zich in een houten kistje over de vloer zag voortschuiven, dacht ik: wat geeft die man zo’n enorme glimlach op zijn gezicht? Langzaam aan begon ik steeds meer verwondering over de gebeurtenissen in Lourdes te krijgen, zowel over wat Bernadette in 1858  heeft meegemaakt, haar leven in Nevers als ook over wat er nu nog altijd gebeurt.

Eindelijk oud genoeg om als vrijwilliger in de huishouding mee te mogen helpen, ben ik vele malen per trein en soms ook per vliegtuig mee geweest op bedevaart met de zieken. Alle keren weer mocht ik mooie momenten meemaken.

Velen zullen mijn verhaal misschien al te vaak gehoord hebben: In 1994 ontmoette ik Rob, die toevallig via zijn oom mee mocht met de KPJ groep. En toegevoegd aan mijn groepje van de huishouding zorgden we samen voor de maaltijden in het, toen nog in gebruik zijnde, oude accueil. Als een wonder liepen we op de slotavond samen naar de grot om afscheid te nemen. Verbaasd over wat ons overkwam staken we een kaarsje op. Komende 15 augustus zijn we 29 jaar gelukkig getrouwd!

Bernadette heeft het in allerlei opzichten echt niet makkelijk gehad, Maria beloofde haar dan ook geen geluk hier op aarde. Maria verscheen op zo’n beetje de laagste, meest vieze plaats in Lourdes, aan een bijzonder arm meisje wat door astma zo ziek was dat ze niet naar school kon. Daarom kon ze pas op latere leeftijd haar eerste Heilige Communie doen. Maar ze kon wel haar rozenkrans bidden, wat ze dan ook deed. In 1866 vertrok Bernadette met de trein naar Nevers, om zich te verbergen. Zij werd zuster Marie-Bernard en werkte als hulpkosteres en ziekenverzorgster, tot ze te ziek werd. Naast astma had Bernadette een tumor in haar knie, maar klagen deed ze nooit. Het enige wat ze zei was: “Ik ben als een graankorrel gemalen”. Mag ze een voorbeeld zijn voor ons allemaal.

 

Heilige Bernadette, bid voor ons.

 

Bernadette Mastenbroek

Share

Eens in de zoveel tijd nodigen wij een gast uit om een artikel te schrijven voor de weekbrief.

Recent Sermons