Advent

Advent
in

Zullen wij God horen aankloppen, zullen wij ons hart openen en Gods warmte, Gods licht, en hoop zijn in een donkere wereld. De advent tijd leert ons dat we alert moeten blijven voor de komst van God in ons leven opdat we ons leven op hem kunnen richten en dat mensen door ons kunnen delen in zijn heerlijkheid. Met het licht van de paaskaars ontsteken we daarom ieder jaar voor kerst de adventskaarsen en hopen dat die kleine vlam oplaait tot een vuur. “Geef ons weer licht, geef ons weer uitzicht”, roepen de Israëlieten in de eerste lezing van de eerste zondag van de advent. Het volk doet een beroep op God, om hen weer los te maken van hun eigen ‘ik’ en hun ‘vervreemd van God’ zijn. Hoe toepasselijk is dat voor de mensen van onze tijd. Wij hebben als samenleving God als schepper ook los gelaten en zijn daarbij God als verlosser kwijt geraakt. De groeiende kennis van de wetenschap heeft God als schepper steeds meer uit onze wereld weggedrukt. “De schepping is ontstaan uit de oerknal.” (wat als theorie best mogelijk kan zijn) leren we vandaag op school. Als wij natuurdocumentaires kijken op tv waarin nu juist de hand van God in de schepping zo mooi te herkennen is leert men ons, dat het allemaal het werk van de toevalligheid evolutie is. Daar waar de priester jezuïet Teilhard de Chardin leert dat God  in de schepping een wetmatigheid heeft gelegd van de verinnerlijkte-complexiteit. Dan heb je God helemaal niet meer nodig!

Maar de oerknal geeft ons geen verlossing. Heeft ons niet Lief. En het laat, aan het eind, ons mensen verweesd achter. Geen schepper betekent geen fundament onder ons bestaan. Geen afkomst en dus ook geen bestemming. De vraag “waarom”, die voor ons mensen zo belangrijk is blijft dan open, wordt dan beantwoord met “toeval” toeval verlost niet, en hoef je niet met Vader aan te roepen. Als wij dan kijken naar de verhalen uit het oude testament zien wij een volk, het Joodse volk, met een duidelijke adventsverwachting. Moses vraagt God om zich aan hem bekend te maken. Toen God de hemel opende en God zijn Naam bekend maakte in het brandende braambos. Zichzelf ‘Ik ben die er zijn zal’ noemde. Mozes kon met die wetenschap de bevrijding van het Joodse volk ter hand nemen. God was er, voor hun,

Hij kon het volk bij de hand nemen en bevrijden van de slavernij uit Egypte Het volk door de Rietzee heen leiden en als een licht in een wolk voor hun uitgaan om hen naar het beloofde land brengen. Wat heeft dat verhaal ons vandaag te vertellen?

Maar Jezus maakt het hebben van geloof geen voorwaarde om ons toch tegemoet te komen, om ons toch te helpen. Als Jezus met de leerlingen in de boot over het meer van Galilea vaart en er steekt een storm op die zo hevig is dat de leerlingen bang zijn dat ze vergaan spreekt Jezus de wind en de golven toe zo dat ze tot rust komen. De leerlingen zijn op dat moment hun geloof helemaal kwijt. (Marc.4) Als het ongeloof op zijn grootst is, is het Geloof op zijn krachtigst. Jezus, Ligt achter in de boot en vertrouwd op God de Vader.

Als de leerlingen dan Jezus wakker hebben gemaakt vraagt hij hun “hebben jullie dan helemaal geen geloof”? Dat ongeloof weerhield Jezus niet om hun te hulp te komen. Daarom bid ik morgens “God, wij hebben U nodig, wij verwachten U kom ons te hulp deze dag.”

Ik wens u een mooie adventtijd.

Pr. Paul Bindels

Delen

Nieuwste overwegingen