4000 jaar in 4 weken

God heeft de wereld uit liefde geschapen en de mens bedoeld voor een leven in gemeenschap met Hem. De mens is door zonde van God vervreemd geraakt en kan zichzelf niet redden. Dus heeft God uit barmhartigheid zijn Zoon, Jezus Christus, gezonden om mens te worden en ons door zijn leven, dood en verrijzenis te verlossen.
Dit stappenplan schepping – zonde – verlossing kennen we allemaal maar al te goed. We krijgen het als het ware als één pakketje wat in de geschiedenis is gebeurd, want wij leven in de tijd na de verlossing. Maar als we de Bijbel erbij openslaan en daarnaast de rekenmachine, komen we uit op zo’n 4000-6000 jaar tussen de zonde en de verlossing. Waarom zo lang? Waarom moesten zo veel generaties mensen sterven in de erfzonde?

Natuurlijk zijn Gods plannen ondoorgrondelijk, maar vaak kunnen we wel een tipje oplichten van de sluier die de diepe redenen bedekt die Hem hebben bewogen. De H. Thomas van Aquino is daar expert in. Over deze kwestie schrijft hij het volgende. Om zo veel mogelijk profijt te hebben van zo’n unieke gebeurtenis als de Verlossing, moesten de mensen daar goed op voorbereid zijn. Zij moesten eerst hun eigen zwakheid voelen om te beseffen dat ze een Verlosser nodig hadden, en met heel hun wezen naar die Verlosser te verlangen. Daarom roept God een volk bijeen (het oudtestamentische Israël) wat Hij onderricht in een waardige levenswijze, samengevat in de Tien Geboden. In de geschiedenis van dat volk komt steeds hetzelfde refrein langs: ze vervallen in afgoderij, het lukt hen niet het leven te lijden wat God van hen vraagt. En elke keer als de zwakheid van het volk ertoe lijdt dat ze weer zwichten voor het juk van de zonde, roept God profeten op die in allerlei bewoordingen zeggen: weest hoopvol, want er zal een Verlosser komen! “Ik zal u een nieuw hart geven”, belooft God door de profeet Ezechiël, en “Ik vergeef hun misstappen, Ik denk niet meer aan hun zonden”, door Jesaja. Zo groeit in het volk Israël de verwachting van de Verlosser. Hoe levendig en diep deze verwachting was zien we prachtig in de woorden van de oude Simeon die het kindje Jezus ontvangt in de tempel: “Laat nu, Heer, […] uw dienaar in vrede heengaan. Want mijn ogen hebben het heil gezien dat Gij hebt bereid voor de volkeren.”

Anderzijds, zegt St. Thomas, moest Goed ook niet té lang wachten. Door een te lange tijdsduur zou de vurigheid van het geloof verslappen, zouden de mensen te ver van God afdrijven en de Messias niet eens meer herkennen als Hij zou komen – wat inderdaad voor sommige Israëlieten het geval was.
Die 4000 jaar worden voor ons samengevat in minder dan 4 weken: de advent. Toch kunnen we, als we ons willen voorbereiden op de geboorte van het Mensgeworden Woord op aarde, een voorbeeld nemen aan die lange voorbereiding die God zelf begeleid heeft. In de eerste plaats door ons bewust te worden dat we Hem werkelijk nodig hebben in ons leven: hoe vaak proberen we betere mensen te zijn, minder te zondigen, en lukt het ons toch niet? Denk er maar even over na: in welke gebieden in uw leven heeft u een Verlosser nodig? Een andere goede voorbereiding is door al die profetieën nog eens na te lezen – op internet kunt u gemakkelijk een lijstje vinden, en als u niet zo digitaal bent, volstaat het ook het boek van de Psalmen eens door te lezen. Een derde tip is om te voorkomen in de die groep terecht te komen die Jezus bij zijn komst niet herkende, omdat ze al te ver van God afgedreven waren. Misschien is uw gebedsleven de afgelopen tijd wat mechanisch geworden? Misschien is uw laatste biecht al weer erg lang geleden? Dan is de Advent hét moment om het geloof nieuw leven in te blazen.

Ik wens u een gezegende Adventstijd.

M. Laetitia Dei

Weekbrief