November

November
in

De maand september wordt wel als de maand van de Engelen gezien. Op het einde van de maand, 29 september, wordt dan het Feest gevierd van de HH. Aartsengelen Michaël, Gabriël en Rafaël (dit jaar helaas op een zondag, waardoor het niet gevierd werd). Enkele dagen later, dan is het al wel oktober, de Gedachtenis aan de HH. Engelbewaarders (2 okt.).

Oktober is één van de twee Mariamaanden in het jaar, en meer specifiek is de maand toegewijd aan de heilige Rozenkrans. Hier hebben we in de weekbrief de afgelopen maand meermaals over geschreven (door M. Laetitia een keer en een keer door p. Martin). Op onze website kunt u deze nog terugvinden.

De maand november staat vooral in het licht van de overledenen. Op 1 november beginnen we de maand met het Hoogfeest van Allerheiligen, met gelijk de dag erna de Gedachtenis van alle overleden gelovigen, Allerzielen. U ziet hieraan hoe er een bijzondere opbouw is van het kerkelijk jaar gaandeweg naar het einde van het kerkelijk jaar, Christus Koning, wat eind november gevierd zal worden, raken we zo steeds meer in de hemelse contreien: Engelen, Maria en de andere heiligen en alle overleden gelovigen. Al moet hier wel een nuancering bij, want de gedachtenis aan alle overleden gelovigen is natuurlijk juist bedoeld om te bidden (en vooral de H. Mis op te dragen) voor de overledenen die nog niet in de hemel zijn, maar nog in de tussenfase, het vagevuur.

Het vagevuur is vaak een wat onderbelicht element in ons gelovig denken en spreken. We spreken er maar liever niet over. Zeker niet bijvoorbeeld bij een uitvaart, dan doen we soms maar alsof we er al vanuit gaan dat de overledene al helemaal in de Hemel is, bij God, in Zijn liefde Hem mag zien van aangezicht tot aangezicht. Dat hoop ik ook graag te geloven, maar de realiteit kan natuurlijk anders zijn, dat de overledene nog in een tussenfase is, en dan heeft hij of zij ons gebed juist heel hard nodig.
Het is eigenlijk jammer dat we zo terughoudend zijn om er over te spreken, want we mogen God erg danken dat deze tussenfase bestaat. Want anders zouden misschien vele mensen, die op het moment van overlijden nog niet klaar zijn om God te zien van aangezicht tot aangezicht (en wie weet behoor ik daar ook wel toe), voor het eeuwig leven verloren gaan. Maar als je in het vagevuur komt, weet je dat je uiteindelijk zeker bij God in de hemel komt. Het vagevuur is het voorportaal van de hemel.

De Catechismus van de Katholieke Kerk (CKK 1030) zegt hierover: “Zij die sterven in de genade van de vriendschap van God, maar nog niet volkomen gelouterd zijn, ondergaan, hoewel ze reeds van het eeuwig leven verzekerd zijn, na hun dood een loutering ten einde de noodzakelijke heiligheid te verwerven om in de vreugde van de hemel te kunnen binnengaan.”

Laten we God danken voor deze bijzondere genade van het vagevuur, en veel bidden voor de overledenen die hier nog verblijven, speciaal in de maand November.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

Rector Jeroen de Wit

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen