Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans

olvternood-rozenkrans-bijbel
in , , ,

Weekbrief zondag 7 oktober 2018

Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans

Op 7 oktober viert de Kerk de gedachtenis Heilige maagd Maria van de Rozenkrans. Wanneer deze echter op een zondag valt, zoals dit jaar, dan gaat de viering van de zondag vòòr op de viering van de gedachtenis. Maar toch, de oktobermaand blijft een Mariamaand, net zoals de maand mei, en ook op deze zondag zullen we er zeker niet helemaal aan voorbij gaan.

Dat deze gedachtenis op 7 oktober gevierd wordt gaat terug op een zeeslag bij Lepanto in het jaar 1571. De Slag bij Lepanto op 7 oktober 1571 was een zeeslag tussen de christelijke Heilige Liga en het islamitische Ottomaanse Rijk over de beheersing van het oostelijke Middellandse Zeegebied. Het was een van de grootste zeeslagen uit de wereldgeschiedenis en ook de laatste grote zeeslag waar gebruik werd gemaakt van galeischepen. Hij vond plaats in de buurt van Lepanto (dit is de vroegere Italiaanse naam van de Griekse havenstad Návpaktos) aan de nauwe ingang van de Golf van Korinthe.

Aan christelijke zijde werd de overwinning toegeschreven aan het bidden van de rozenkrans door zowel het niet-strijdende volk als de krijgsmacht. Na de slag stelde paus Pius V officieel op 7 oktober een feestdag in ter gedachtenis van de overwinning op de Ottomanen. Sindsdien geldt binnen de Katholieke Kerk de maand oktober als rozenkransmaand.

Hoe is uw relatie met de Rozenkrans? Ik weet nog goed hoe ik mijn eerste Rozenkrans kocht in Lourdes, kort na mijn bekering in Australië. Ik schaamde mij een beetje om als jongen zo’n kralenketting te kopen. Maar ondertussen is deze mij zeer dierbaar geworden. Ik probeer elke dag een rozenhoedje te bidden en ik pak hem, als ik bijvoorbeeld wandel, graag even vast. Wat is dat, deze liefde voor zo’n kralenketting? Ik denk dat voor ons katholieken, de Rozenkrans in onze relatie met Maria, zoiets is als het Tabernakel in onze relatie met Jezus.

Als je in de buurt van het Tabernakel bent, en de Godslamp brandt, dan weet je zeker dat de Heer er is; je zal even een kniebuiging maken en graag even blijven bidden. Zo is de Rozenkrans een hulp in onze aanwezigheid van; onze relatie mèt Maria. Als je hem beetpakt bidt je makkelijk tot Maria, wordt ze als het ware een beetje tegenwoordig. En op vele plekken heeft Maria aan mensen toevertrouwd dat het Rozenkransgebed een zeer krachtig gebed is. Ik hoop dat dit u ook mag motiveren om elke dag een rozenhoedje te bidden.

Paus Franciscus heeft alle katholieken gevraagd elke dag in de maand oktober de Rozenkrans te bidden en Maria en de aartsengel Michaël te vragen om bescherming van de kerk in deze periode van geestelijke onrust. Tot slot kunnen dan het Sub Tuum Praesidium en het gebed tot de H. Aartsengel Michaël gebeden worden:

Onder Uw bescherming vluchten wij,
Heilige Moeder van God;
versmaad onze gebeden niet in onze nood
maar verlos ons altijd van alle gevaren,
o, glorierijke en gezegende Maagd.

Heilige Aartsengel Michaël,
Verdedig ons in de strijd.
Wees onze bescherming tegen de boosheid
en de listen van de duivel.
Wij smeken ootmoedig
dat God hem Zijn macht doe gevoelen.
En gij, vorst van de hemelse legerscharen,
drijf Satan en de andere boze geesten,
die tot verderf van de zielen
over de wereld rondgaan,
door de goddelijke kracht
in de hel terug.
Amen.

Rector Jeroen

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen