
INFORMACJE O SANKTUARIUM OLV TER NOOD
PRZEZ MARYJĘ DO JEZUSA
PRZEZ MARYJĘ DO JEZUSA
Sanktuarium Onze Lieve Vrouw ter Nood w Heiloo jest największym celem pielgrzymek maryjnych w Niderlandach. Historia Sanktuarium sięga końca XIV wieku.
Na dziedzińcu Kaplicy Miłosierdzia znajduje się Źródełko Maryjne z leczniczą wodą, dzięki której dokonały się cuda. W czasie Reformacji w 1573 roku kaplica uległa zniszczeniu, a źródełko wypełniło się jej gruzami. W 1713 roku podczas księgosuszu (pomoru bydła) woda w źródle trysnęła z wielką siłą spod gruzów. Historia głosi, że zwierzęta, które napiły się tej wody, przeżyły zarazę.
W Sanktuarium Onze Lieve Vrouw ter Nood służy kilku księży, którzy wykonują różnorodne zadania i pełnią różne funkcje. Księża odprawiają Mszę Świętą, są dostępni do codziennej spowiedzi i prowadzą katechezę, a także oprowadzają turystów po sanktuarium i pensjonacie (dawny klasztor Julianny) oraz wykonują inne czynności w sanktuarium. Rektor, J. de Wit, ponosi ostateczną odpowiedzialność za sanktuarium, jak również za seminarium. W Bedevaartkapel (Kaplica Pielgrzymkowa) można codziennie przystąpić do spowiedzi w godzinach 14:00 – 15:30. W tych godzinach zawsze dostępny jest ksiądz, aby udzielić sakramentu lub po prostu porozmawiać. Przez większość czasu będzie to jeden z wyżej wspomnianych księży, czasami w tym miejscu pojawi się inny.
Siostry, które mieszkają i pracują w Sanktuarium Onze Lieve Vrouw ter Nood, to siostry Służebnice Pana i Dziewicy z Matará. To zgromadzenie misyjne, założone w 1988 roku w Argentynie, działa w Niderlandach od 2004 roku, a od 2006 roku również w Heiloo. W sanktuarium siostry działają w kilku obszarach: prowadzą katechezy dla dorosłych, dzieci i młodzieży, przyjmują grupy z parafii i szkół, organizują (lub pomagają w organizacji) rekolekcji i dni dla rodzin, dbają o zakrystie obu kaplic i oczywiście się modlą. Siostry poświęciły swoje życie Bogu poprzez złożenie ślubów ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Są również oddane Maryi. Więcej informacji można uzyskać na stronie internetowej ssvmne.org.
Wolontariusze stanowią siłę napędową Sanktuarium i pomagają tam na wiele równych sposobów: sprzątając, wykonując prace konserwatorskie, pracując w ogrodzie, sklepie z pamiątkami i kawiarence Oesdom, nalewając kawę, otwierając i zamykając nasze budynki i bramy itp. Nasi wolontariusze są bardzo zaangażowani, a ich praca znajduje najwyższe uznanie. Chciałbyś pracować jako wolontariusz w Sanktuarium? Prosimy skontaktować się z ojcem Jeroen de Wit.
Krąg przyjaciół, zwany też pod nazwą „Przyjaciele Kaplicy”, składa się z osób, które wspierają Sanktuarium Onze Lieve Vrouw ter Nood, a które chciałyby również pomóc nam finansowo. Trzy razy w roku Przyjaciele Kaplicy otrzymują aktualne wiadomości i informacje na temat dobrostanu sanktuarium, a i w każdą pierwszą środę miesiąca odprawiana jest Msza Święta za żyjących i zmarłych członków kręgu. Ofiary wnoszone przez Przyjaciół Kaplicy są wykorzystywane na prace konserwatorskie i remontowe.
Czy chciałbyś zostać Przyjacielem Kaplicy? Prosimy skontaktować się z naszym biurem pod numerem +31 (0)72-5051288 lub wysłać wiadomość e-mail na adres info@olvternood.nl. Możesz również zarejestrować się, przelewając datek na numer konta IBAN NL25INGB0000672168. W tytule płatności należy wpisać wzmiankę o Przyjacielu Kaplicy.
Sanktuarium nie otrzymuje żadnych dotacji na swoją działalność ani na utrzymanie kaplic i parku. Wpływy z kolekt oraz inne przychody nie wystarczają na pokrycie kosztów utrzymania, remontu i ulepszeń. W związku z tym Sanktuarium jest zależne od darowizn, darów i zapisów spadkowych. Sanktuarium jest instytucją o charakterze religijnym. Darowizny na rzecz instytucji religijnych zapewniają ulgi podatkowe. Również w przypadku darowizn i zapisów spadkowych obowiązuje zwolnienie z podatku od darowizn oraz podatku od spadków. W razie jakichkolwiek pytań prosimy o skontaktowanie się z sekretariatem.
Seminarium pw. Św. Wilibrorda należy do diecezji Haarlem-Amsterdam. Seminarium to ma szczególny cel, jeśli chodzi o formację kapłanów. Oferuje formację tym mężczyznom, którzy chcą zostać wyświęceni na (przejściowo) diakonów i kapłanów. Seminarium mieści się w klasztorze Julianny w Sanktuarium. Duchowni diecezji Haarlem-Amsterdam oraz Redemptoris Mater studiują tam obok siebie, aby zostać księżmi w naszej diecezji. Jeśli pragniesz uzyskać więcej informacji, skontaktuj się z ojcem Jeroen de Wit.
Sanktuarium Onze Lieve Vrouw ter Nood to niezależny podmiot prawny w Kościele katolickim i jako taki został założony przez Biskupa diecezji Haarlem-Amsterdam. Cele Sanktuarium to: rozpowszechnianie kultu maryjnego, pogłębienie wiary katolickiej oraz uczynienie jej bardziej dostępną, a także zarządzanie i utrzymanie Sanktuarium. Biskup diecezji Haarlem-Amsterdam mianuje członków zarządu.
Przewodniczący: Mgr dr J.W.M. Hendriks (na zdjęciu)
Sekretarz: Pan B.P.F. Löwenthal
Skarbnik: Pan O. Baneke
Członek Zarządu: Rektor dr J.C.J. de Wit
Członek Zarządu: Pan H. Mastenbroek
Członek Zarządu: Pan E.C. Groot, Meng
Ekonom diecezji: pan Th. van der Steen MBA
Mgr J.G.M. van Burgsteden sss (emerytowany biskup pomocniczy)
Siostra Esperanza (Matka Przełożona)
Foto: Jan Peeters
Sanktuarium Onze Lieve Vrouw ter Nood w Heiloo jest największym celem pielgrzymek maryjnych w Niderlandach. Historia Sanktuarium sięga końca XIV wieku. W tamtym czasie rolnik znalazł na swojej ziemi figurę Maryi. Zabrał go do domu, lecz figura w cudowny sposób powróciła w miejsce swojego odnalezienia. Mniej więcej w tym samym czasie statek pływający po morzu u wybrzeży Heiloo wpadł w tarapaty. Kapitan, będąc w potrzebie, modlił się do Boga. Ponad ryczącym morzem i szalejącymi wiatrami usłyszał wyraźny kobiecy głos, który powiedział: „Jeśli oddasz mi cześć, wiatry się zmienią”. Kapitan rozpoznał głos Matki Boskiej i obiecał poświęcić się jej czci. Kiedy już statek bezpiecznie dotarł do portu, połączono te dwie historie i w ten właśnie sposób zapoczątkowano Kaplicę Miłosierdzia.
Na dziedzińcu Kaplicy Miłosierdzia znajduje się Źródełko Maryjne z leczniczą wodą, dzięki której dokonały się cuda. W czasie Reformacji w 1573 roku kaplica uległa zniszczeniu, a źródełko wypełniło się jej gruzami. W 1713 roku podczas księgosuszu (pomoru bydła) woda w źródle trysnęła z wielką siłą spod gruzów. Historia głosi, że zwierzęta, które napiły się tej wody, przeżyły zarazę.