Sacramentsdag

Sacramentsdag
in

Vandaag vieren wij Sacramentsdag, het Hoogfeest van het heilig Sacrament van het Lichaam en Bloed van Christus, de H. Eucharistie. De eigenlijke herdenkingsdag van de instelling van de H. Eucharistie is natuurlijk Witte Donderdag. Deze dag in de Goede Week is echter nauw verweven met Goede Vrijdag, Paaszaterdag en Pasen. Daarom heeft paus Urbanus IV (1261 – 1264), op grond van een visioen van de Belgische zuster Augustines Juliana van Cornillon (1193 – 1258), in 1264 Sacramentsdag ingevoerd als een tweede herdenkingsdag van de instelling van de H. Eucharistie op de tweede donderdag of de tweede zondag na Pinksteren.

Om de gedachtenis aan de alles overtreffende liefde van Christus, betoond in zijn verlossend lijden, sterven en verrijzen, en in zijn blijvende aanwezigheid in het Sacrament van zijn Lichaam en Bloed, extra luister bij te zetten wordt op Sacramentsdag op vele plaatsen een plechtige sacramentsprocessie gehouden, zo ook op ons heiligdom.

God sluit een verbond met zijn volk. Het eerste verbond bestaat uit de woorden van de Heer, die door Mozes op schrift werden gesteld. Op grond van de algemene instemming van het volk met dit verbond wordt het plechtig bezegeld met het bloed van brand- en slachtoffers. Maar helaas, dit verbond werd door het volk dikwijls verbroken. Er werden vele zonden bedreven. Daarom was het nodig dat dit verbond werd vernieuwd, nu niet bezegeld met het bloed van offerdieren, maar met het bloed van Christus, het Lam Gods, dat zichzelf aan God heeft geofferd om ons te bevrijden van de zonden die onder het eerste verbond zijn bedreven. Tijdens het Laatste Avondmaal zegt Jezus, na het zegengebed te hebben uitgesproken over de beker wijn: “Dit is de beker van het nieuwe altijddurende verbond, dit is mijn Bloed dat voor u en voor velen wordt vergoten tot vergeving van de zonden.” Om eraan toe te voegen: “Blijft dit doen om Mij te gedenken.” Het eerste verbond wordt dus niet afgeschaft, maar het vindt zijn vervulling in het tweede, het nieuwe verbond. Tot op de dag van vandaag bestaan onze eucharistievieringen uit twee grote delen: De Woorddienst, waarin het Woord van God centraal staat, en de Dienst van de Eucharistie, waarin de gedachtenisviering van Christus’ zelfgave in zijn Lichaam en zijn Bloed centraal staat. Zo vormen wij als Kerk het éne Lichaam van Christus. M.a.w. in de eucharistie ontvangen wij wat wij zijn: Het Lichaam van Christus.

Maar helaas, ook het tweede verbond wordt door ons dikwijls verbroken. Niet altijd krijgt de levende Verrezen Heer die ruimte in ons en onder ons, die voor de wereld nodig is om te geloven dat Jezus werkelijk door de Vader is gezonden, en dat Hij voor iedereen die ervoor openstaat is: “De weg, de waarheid en het leven, gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid.” Daarom horen wij Jezus op het einde van het Laatste Avondmaal tegen zijn leerlingen zeggen: “Voorwaar, Ik zeg u: Ik zal niet meer drinken van wat de wijnstok voortbrengt tot op de dag waarop Ik het, nieuw, zal drinken in het Koninkrijk van God.” M.a.w.: Elke eucharistieviering is niet alleen een tegenwoordig stellen van het éne offer van Christus tijdens het Laatste Avondmaal, maar tegelijk ook een gelovig vooruit zien naar de vervulling van zowel het eerste als het tweede verbond in de hemel, in het Rijk Gods, waar wij mogen aanzitten aan het bruiloftsmaal van het Lam. (Apok. 19,7-9)

Pater Gerard Wijers s.s.s., Amsterdam

Delen

Lid van de congregatie van Sacramentijnen is pater Wijers woonachtig in de in Amsterdam bij de Begijnhof en assisteert heel regelmatig op het heiligdom.

Nieuwste overwegingen