Adoration under the stars

Adoration under the stars
in , , , ,

Weekbrief zondag 17 juni 2018

Adoration under the Stars
Vorig jaar zomer was ik in de Verenigde Staten (Detroit) voor een studie die ik volg. Ik was toen eerst een weekje naar een bevriende priester in de staat Kansas, een staat ergens in het midden van het land. Op een avond nam deze priester, father Jarrod, me mee naar een heel klein plaatsje buiten Wichita, de stad waar hij woonde. Het plaatsje was echt een gehuchtje, en in dat plaatsje, bij de lokale katholieke kerk, werd die avond Adoration under the Stars gehouden. Ik kende het fenomeen nog niet. Maar het bleek om Eucharistische aanbidding te gaan in de open lucht. Nu was het die avond een hele mooie zomeravond en het wordt daar eerder donker dan bij ons, dus het was ook werkelijk “onder de sterren.”

Ik vond het heel mooi. Ze hadden er een groot kruis bij gezet die mooi aangelicht was, er was een bandje die heel mooi passende muziek maakte, met ook tussenpozen van stilte, en er waren heel wat priesters om biecht te horen. Het mooiste was natuurlijk dat er ook veel mensen, er waren heel veel jonge gezinnen, ik denk dat er in totaal wel 300 mensen waren. om dan zo in de open lucht, in alle stilte tussen de graanvelden, bij een invallende schemering de Heer te aanbidden is werkelijk geweldig. Ik dacht: dat moeten we in Nederland ook doen!

Zo dus vorige week vrijdagavond onze alle eerste Adoration under the Stars. Nu was het bij ons die avond geen stralende sterrenhemel, integendeel het miezerde af en toe wat. Maar toch was het ook heel mooi. Het buitenaltaar was mooi ingericht en aangelicht, met ook een mooi kruis erbij. Er was ook mooie passende muziek van een praisebandje met af en toe stilte ertussen en er was voor onze begrippen ook een mooie groep mensen: zo’n 35 jongeren en ook nog enkele ouderen. Onder de grote boom voor het buitenaltaar de Heer aanbidden, dit was werkelijk iets mystieks. Er waren vier biechtvaders en die waren de hele tijd ook goed bezet. Al met al was het een hele bijzondere avond.

Eerder dit jaar waren we al met Meet & Greet the Lord begonnen: elke 2de vrijdagavond van de maand ontmoeting en aanbidding voor jongeren. Daar kwamen steeds zo’n 10 jongeren op af. Een mooi groepje, maar iets meer is ook mooi natuurlijk. En nu zien we dat dit groepje, sinds de bedevaart van het bisdom naar Assisi (zie het nieuwe bisdomblad Samenkerk) al enkele vrijdagavonden uitgegroeid is tot circa 30-35 jongeren. Op de bedevaart naar Assisi waren ongeveer 40 tieners mee en zo’n 25 jongeren. En een flink deel van hen vind het dus heel mooi om bij deze jongerenontmoeting met Eucharistische aanbidding aanwezig te zijn. Mooi he! Ik heb het idee dat de Heer echt aan het werk is in ons bisdom. We danken de Heer en onze Hemelse Moeder.

Onze Lieve Vrouw ter Nood, bid voor ons.

r. Jeroen

ps: Deze zomer zal ik, Deo volente, nog éénmaal voor de studie naar de VS gaan. Van 1 juli t/m 12 augustus ben ik dan afwezig. Pastor Overmars zal de pastorale taken waarnemen en de zusters en anderen de rest. Ik wens u nu alvast een hele gezegende zomer.

Delen

Jeroen de Wit is sinds september 2016 de nieuwe rector van het heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Nood. Hij is, zoals hij zelf zegt, een ’late roeping’.

De zoon van een bollenkweker uit Julianadorp studeerde bedrijfskundige economie in Rotterdam en werkte een jaartje als exporteur van bloembollen en een paar jaar in een commerciële functie bij KPN. Hij emigreerde voor een poosje naar Australië, mee met zijn broer die er een bloemenkwekerij begon.

In Australië kreeg hij op zijn 28e een ’diepe ervaring’ en keerde zich daarna tot het katholieke geloof, maar priester werd hij nog niet. De Rector had vervolgens nog een baan bij een internetbedrijfje dat actief was in de wereld van de bloementeelt. Ook deed hij jarenlang vrijwilligerswerk in vooral de verslaafdenzorg, in Nederland en in Italië. “Ik dacht dat trouwen de weg voor mij was. Tot er plots een andere deur open ging.”

Hij was toen eind dertig, dus je kunt best van een late roeping spreken. Hij ging naar het seminarie van het bisdom in Vogelenzang en werd in 2013 tot priester gewijd. Hij werkte de laatste jaren als diaken in de Alkmaarse Matthias-Laurentiusparochie en in de Petrus en Paulus/Benedictusparochie in Bergen, en na 2013 als pastor in beide parochies en in Schoorl.
Jeroen de Wit woont nu in het Julianaklooster in Heiloo.

Bron

Nieuwste overwegingen